Bananar talandi Khmer með heimþrá í sundlauginni hjá pósthúsinu sem flaug til og frá.

Á þriðjudaginn kom leigusalakonan mín og dinglaði bjöllunni rétt áður en ég varð að fara í ELT. Hún hafði miklar áhyggjur af mér.
Hún hafði séð Justin fara með Inu, með töskur og alskonar, eldsnemma morguninn áður. Hún hélt að hann hefði farið frá mér fyrir aðra konu....
Kim spurði mig "eiginmaður þinn, hvar er hann? Er hann farinn frá þér fyrir þessa ljósku". Hún var svo einlæg og áhyggjufull yfir þessu öllu saman að ég átti erfitt með að hrynja niður í gólfið og hlæja eins og vitlaus kona. Kannski hafði hún bara svona miklar áhyggjur af þessu öllu því það er hann sem kemur alltaf með peningana fyrir leigunni okkar.
Jæja, hún gaf mér banana til að hugga mig og til að biðjast afsökunnar á látunum í framkvæmdunum sem áttu að vera búnar fyrir 2 vikum. Mér finnst nú að hún hefði getað skipt um ljósaperur áður en við fluttum inn... eða jafnvel sett nýjan hurðarhún svo ég hætti að læsa mig inni.

Ég og Sokuntea (aðstoðarmanneskjan mín) létum öllum illum látum í gær í sundi. Við urðum að bíða í 15 mín eftir fyrsta hópnum okkar svo við stukkum bara útí, gerðum bombur og dýfðum okkur og stóðum á höndum og fórum heljarstökk og syntum eins og höfrungar. Öðrum kennurum og börnunum til mikillar lukku, ég er líka viss um að það hafi verið einhver öfund í loftinu, því það var heitt heitt.. nú er ég ekki manneskja sem kvarta mikið undan hita, en það er búið að vera sérstaklega heitt upp á síðaskastið, engin rigning, veðurfréttirnar segja 32 gráður og 60% líkur á rigningu en sannleikurinn er sá að það eru 44 gráður og 10% líkur á rigningu.

Það er alveg ferlega skemmtilegt að fara á pósthúsið. Justin er að bíða eftir pakka, þannig að ég að fór að reyna að sækja hann... Ég var send á alskonar borð og bása, þar til ég fann loksins hvert ég átti að fara alveg sjálf, þar var mér rétt RISA bók með milljón nöfnum og mér sagt að skoða. Ég skoðaði í klukkutíma. Ekki ennþá kominn, það eru liðnir 2 mánuðir síðan þetta var sent.

Að leita að flugum til og frá Phnom Penh er alveg martröð. Kambódía, og þar að leiðandi Phnom Penh er í miðjunni á Suðaustur Asíu en það þýðir ekki að það séu milljón bein flug til annara landa eins og fra BKK eða KL eða S'pore... Við sumsé finnum ekki flug sem henta okkur frá Sydney. Kannski að Sydney sé vandamálið, það eru mun fleiri þægileg flug frá Melbourne. En þetta er ein af bölvununum við að búa [oftast] í paradís. ó brunnur, þetta reddast allt saman.

Annars get ég ekki neitað því að ég er með smá heimþrá, það er líka svo langt eitthvað þangað til ég kemst til Íslands (10-12 mánuðir). Justin talar varla um annað en að fara "heim til Oz" um jólin. Ég fæ líka alveg nóg af PP einstaka sinnum svona þegar tuktuk og motodopar eru að gera mig brjálaða og mér finnst ég ekki vera að komast í gegnum nemendur mína og verð alveg vonlaus og vill stundum gefast upp á hjálparstörfunum sem ég er í... Ég sakna líka fjölskyldu og vina minna stundum og þess að getað nálgast allt sem ég þarf á einum stað, það er reyndar ein verslun hér sem selur alveg furðulegt órval af vörum, derhúfur, skólatöskur og klósett.. Þannig að það er alltaf eitthvað til að létta lund mína og minna mig á það afhverju ég elska að búa hérna.

Khmer tímarnir ganga ágætlega, en ég held að kennarinn okkar muni yfirgefa okkur bráðum, hann var að fá dúndur vinnu á 5 stjörnu skemmtiferðarbát sem siglir frá Siem Reap til Saigon. Hann fær meira að segja vegabréf og allt, ég held að hann sé mest spenntur yfir vegabréfinu sem hann fær. Þetta er mjög spennandi fyrir hann.

En já,
ást og gleði og allt það,
verð að einbeita mér að flugum Barainn vill ekki að ég sé að slóra svona..

Sund, enska, ballet

Já, ég er kannski að verða ballet kennari líka.
Það er víst mikil eftirspurn hjá litlum stelpum að læra að dansa, sérstaklega í hjá The Giving Tree (TGT) en það eru engir danstímar fyrir börn í Phnom Penh. Fyrst þarf náttúrulega að setja parket eða dúk á gólfið og spegla og slár á veggina. En það væri gaman að kenna ballet hjá TGT. Mér finnst þetta alveg ferlega spennandi. Ég var líka að skrifa undir nýjann sund samning hjá TGT..Gleði gleði.

Ég fékk kennslumat frá ELT í síðustu viku, mjög sátt við það. Ég tala víst ekki alveg nógu skýrt... en þau eru sátt við að ég sýni öllum jafna athygli, hvet þau til að læra og hvernig ég klæði mig. Þannig að núna get ég hætt að stressa mig yfir því.

Fórum í Superhetju partí á föstudaginn. DuffMan og Bananaman og Batman og Rubies-gang var þar í góðum fíling. Ég fór sem Icemaiden og Justin var SuperBanker og Ina (vinkona Justins frá Melbourne) fór sem WonderWoman going out for dinner. Það var stuð og gaman en við þurftum að fara heim snemma til að vakna alltof snemma til að taka rútu til Sihanoukville.

Komum til Snooky um hádegi og fórum á gistiheimilið sem ég var búin að bóka og brunuðum á Otres þar sem ég og Justin sváfum í marga klukkutíma. Ég komst líka að því að ég nauðsynlega verð að kaupa nýtt bikini þar sem minikinið mitt var bara ekki að meika þetta. Mér tókst að flassa alla á ströndinni...eða svoleiðis, enginn nema Justin sá aðra túttuna mína. Ferskur sjávarmatur og sundsprettur.
Svo var tjúttað aðeins eftir að hafa fengið næst bestu borgara í Kambódíu. Fötur og stríðsmálning...
Ljóta rútu fyrirtækið seldi sætin okkar því við vorum ekki komin 20 mín áður en hún átti að fara, og rútan fór 5 mín á undan átætlun. Og þau voru með kjaft og leiðindi, neituðu að endurgreiða okkur en enduðu á að senda okkur heim með frekar lélegri rútu frá allt öðru fyrirtæki. Auma pakkið.

Og núna er Justin í Siem Reap með Inu og ég er bara ein heima. Finnst það bara ekkert skemmtilegt, en ég á ekki fyrir því að fara til SR. Hann kemur svo sem aftur heim á morgun þannig að þetta er allt í lagi.

Jæja, best ég fari að vinna... verð að skrifa meira.

Þar til síðar.

Í skólanum, í skólanum er skemmtilegt að vera.

Nýja vinnan er mjög fín. Ég held að mér gangi vel og ég held að nemunum mínum líki vel við mig. Ég er að kenna 3ja stig í ensku. Ég er samt ekki alveg viss hvað það þýðir, þetta er 9unda - 10unda bekkjar enska en þau sem sækja tímana eru miklu eldri.Það er einn strákur skotinn í mér og horfir dreyminn á mig í klukkutíma, hann mætir líka alltaf fyrstur og er síðastur til að fara, svo er hann ferlega æstur í að svara spurningunum mínum. Svo er annar sem er yndislega dramatískur, við vorum að læra um Past Continuous og heimavinnan var að skrifa 10 setningar í P.C. hans voru t.d. "Juliette was sleeping when Romeo died", ég er reyndar ekki alveg viss hvernig hann þekkir Rómeo og Júlíu, þar sem ég hef aldrei séð kambódíska unglinga lesa eitthvað annað en glansblöð. Þau eru öll alveg ágæt sem sækja tímana mína. Þau eru samt ennþá svolítið feimin en við erum að vinna í þessu.. kannski hressist eitthvað í þeim þegar við leikum orðaforða keppnina á eftir.
Einnig var ég að fá fleiri tíma í sundinu. þannig að núna vinn ég alveg 12.5 tíma á viku og þjéna næstum því stóra peninga.
Ég er mjög ánægð með vinnustaðina mína, því það er svo gott andrúmsloft á báðum stöðum og samstarfsfólkið mitt skemmtilegt og allir hjálpast að. Nú hef ég farið í prufur í marga skóla og hvegi kunnað við mig betur en í ELT og The Giving Tree.

Við Justin erum loksins byrjuð í Khmer tímum, betra er seint en aldrei ekki satt? Við erum búin að læra fullt og ferlega skemmtilegt. Kennarinn okkar, Khiench (ég hef ekki hugmynd um hvernig nafnið hans er skrifað en svona hljómar það) er alveg handviss um að við verðum reiprennandi í Khmer eftir bara nokkrar vikur. Ég er nú ekki alveg svo viss. Þetta er nú ekkert svo erfitt tungumál, allavega í framburði og málfræði. Sjáum til hvrenig fer ef ég reyni að læra að lesa og skrifa.

Í síðustu viku var byrjað að vinna í húsinu mínu. Það mætti halda að byggingamennirnir séu í keppni um hver geti búið til mesta hávaðann, frá klukkan 7 á morgnanna. Best var samt að það var sett tilkynningin um yfirvofandi framkvæmdir daginn eftir að þau lömdu veggi og glugga og eldhús út úr 4 íbúðum.

Vinkona hans Justins kemur í heimsókn eftir 2 vikur og þá ætlum við á ströndina, mikið hlakka ég til að gera ekkert í 2 daga, við ætlum að sleppa Serendipity og þeim látum og fara beint á Otres í slökun.
Það eru líka nokrrir Íslendingar á leiðinni hingað. Það verður gaman. Kannski ég grafi upp Ópalið?
Einnig er frí í September og þá ætlum við til Kampot og Kep.
Svo ég tali nú ekki um fríið í Nóvember, water festival. Ég vona að við verðum komin í aðra íbúð þá við Riverside svo við getum fylgst með bátunum. Í fyrra voru víst 2 milljónir manns á Sisowath Quay, það tók hátt í klukkutíma að fara yfir götuna sem er bara tvíbreið.
Og í Desember er það Ástralía. Alltaf gaman að fara eitthvað nýtt

Ást og hamingja.

Gerðu eins og heimamenn og sparaðu krónurnar

Ný færsla eftir mig dohop blogginu um það sem fólk gerir sér til dægrastyttingar á ýmsum stöðum í Asíu (sér í lagi ég)

http://blog.dohop.com/index.php/2009/08/10/going-local-and-saving-a-buck/

Njótið.

Til athugunnar: ég meina ekkert illt með neinu af því sem stendur í greininni eins og sumir vilja halda.

Að gefa Tælandi annað tækifæri

Ný færsla eftir mig á dohop blogginu um Tæland: http://blog.dohop.com/index.php/2009/08/05/giving-thailand-a-second-chance/

Njótið

Nóg að gera.

Það hefur eflaust ekki farið fram hjá neinum að ég átti afmæli fyrir tveim vikum. Og þvílikur dagur.

Tók reyndar forskot á sæluna og hélt smá afmæli á NACA. Ég Steinunn keyptum heilt fjall af flatbökum og ávaxtasafa handa þeim. Uppi varð fótur og fit og brjálæðiskast. Steinunn hafði sagt krökkunum að ég ætti afmæli í síðustu viku og þau bjuggu til afmæliskort handa mér. Eftir að hafa borðað helling af pizzu og drukkið safa var spurt hvort ég hefði komið með köku, en ég hafði ekki verið svo grand á því. Þá laumuðust nokkrar stelpnanna út til að kaupa cup-keik handa mer laumuðust upp á efri hæðina og setti fullt af kertum í hana og komu svo að sækja mig. Eftir að þau höfðu troðið kökunni upp í mig fóru þau að stilla mér upp eins og það væri að fara úr tísku. Ansi skemmtilegt og mikið hleygið.

Tuttuguasti og fyrstu júli, tuttugasti og þriðji afmælisdagurinn minn byrjaði bara eins og hver annar þriðjudagur svo sem, fór í vinnuna, sem átti að vera síðasti dagurinn minn í sundinu. Svo varð ég að bruna heim og undirbúa mig fyrir kennslupróf sem ég rústaði! Justin hafði hjálpað mér kvöldið áður að undirbúa 2 kennslustundir, eina fyrir unglinga og eina fyrir fullorðna. Og já... ég rústaði því. Byrja í dag hjá ELT (elt.edu.kh) ferlega spennandi

Fór svo og hitti Steinunni sem gaf mér klukkustund af himnaríki í afmælisgjöf... við fórum á Bliss Spa (http://blissspacambodia.com/). Eitt af mínum uppáhalds, og Bliss Boutique er alveg æði líka, allt svo blómalegt og fallegt, og alveg tilvalið í veðrinu hér. Þegar himnaríki kláraðist í sundlauginni sem var inn í nuddherberginu mínu fórum við á The Shop, sem er yndislegt lítið belgískt kaffihús, þar sem við fegnum súper góðar kökur.
Steinunn varð þá að drífa sig á NACA og ég kíkti aðeins í búðirnar á st.240, sem er eiginlega hátískugata Phnom Penh og fór svo heim til að bíða spennt eftir Justin. Mjög skemmtilegt að bíða því ég fékk að tala við pabba og Eydísi á Skype og þau eru loksins komin með vefmyndavél, góð afmælisgjöf það.
Justin tók mig svo út í 3ja rétta máltíð á uppáhalds veitingstaðnum mínum Scoop (það er engin heimasíða...). Kampavín var pantað um leið og við settumst og hörpudiskar og sniglar, epla sorbet til að hreinsa munninn og ferska bragðlaukana, í aðalrétt var steikarsalat fyrir mig og Kobe svín handa Justin, í eftirrétt var súkkulaði Sufflé handa Justin og Lava cake handa mér. Ég fór á salernið á meðan við vorum að bíða eftir aðalréttinum og þá talaði Justin við þjónanna og þegar það var kominn tími til að fá eftirréttinn voru ljósin dimmuð og sett eitthvað stuð lag á sem passaði ekki alveg við stemminguna, en klukkan var að verða 9 (sem er mjög seint í Kambódíu) ég djókaði eins og bjáni “hva, er bara verið að breyta Scoop í skemmtistað?” en þá kom allt starfsfólkið með yfirkokkinn í fararbroddi að syngja fyrir mig og yfirkokkurinn hafði meira að segja sett bleikt kerti hjá kökunni minni.
Allt í allt, ferlega góður dagur og kvöld.

Nú gleðin hættir ekki þar... á laugardaginn (25 júlí) var kveðju teiti fyrir Paul og Steinunni, að sjálfsögðu, misskildi þetta allt saman, hélt að Paul hefði skipulagt þetta allt saman fyrir hana. Steinunni fannst hann ferlega góðhjartaður að gera þetta fyrir hana miðað við hvað þau þekkjast mjög lítið... Allavega... þá byrjuðum við á því að sigla niður Tonle Sap og upp Mekong og til baka, ótrúlega skemmtilegt og fallegt að horfa á sólsetrið. Brunuðum svo í karaoke sem var dúndur stuð. Við vorum líklega 20 í uber stuði. Svo byrjaði pöbba-rölt sem endist nú ekki lengi.. við fórum á 1 bar... Justin, Steinunn og ég vorum ekki á þeim buxunum að fara heim strax og fórum í spilavítið Nagaworld þar sem Justin vann fullt af seðlum í 21 og ég vann nokkra í spilakassa.. ekki skemmdi fríi bjórinn fyrir.
Daginn eftir kom svo loksins nýji fallegi æðislegi sófinn okkar. LOKSINS. Íbúðin miklu fallegri núna eftir að við losnuðum við þetta ljóta óþægilega sófadrasl.

Síðasta vika hefur ekki verið neitt sérlega viðburðarrík. ... fórum í networking teiti.. ég þarf að fara að fá mér nafnspjald til að gefa fólki. Væri erfitt að koma öllu fyrir sem ég geri, en það má reyna. Justin stakk upp á “teacher extraordinaire”, ég held að það sé aðeins og mikið kannski.

Justin notaði spilavítispeningana sína til að kaupa Nitendo Wii um helgina. Vííí, núna spilum við keilu og tennis og trivial og einhvern Agatha Christie leik. Ég hefði nú samt vilja að hann hefði splæst í lök og rúmteppi.. ég hef bara eitt orð: karlmenn!

Jæja ég þarf að fara að undirbúa mig fyrir fyrsta daginn minn.

Ást og hamingja.

Gamanþáttur í hádeginu

Morguninn var hress. Í dag er síðasti lati morguninn minn... þar sem ég byrja að vinna á hverju morgni í næstu viku. Allavega, vaknaði með Justin eins og venjulega og settist fyrir framan tölvuna til að vinna svolítið, en vegna þess að við fórum allt of seint að sofa í gær varð ég þreytt um hálf ellevu leitið og ákvað að leggja mig rétt svo í 10-20 mínótur. Ekki leið á löngu en Justin kom færandi hendi með samlokur frá FatBoy, sem eru alveg bestu pínu skítugu samlokurnar í borginni, þá var ég búin að sofa í 2 tíma.. jæja, ég brölti fram og gleymdi að skipta um föt, var bara í náttkjólnum en snéri við til að fara í eitthvað. Þetta er svo sem ekki frásögu færandi nema að það koma vindkviða og skellti svefnherbergishurðinni, hurðinn er búin að vera með ferlega mikla stæla upp á síðkastið. Kannski ekki hurðinn en húninn, hann er alltaf að detta af of læsa mig inni í herbergi (eins og í gær þegar ég var læst inni í 2 tíma og náði ekki að taka aðeins til áður en gestir komu til okkar bækurnar mínar og pappírar útum allt...). Að sjálfsögðu var hurðin læst innan frá. Þannig að ég stóð á náttkjólnum læst út úr herberginu mínu. Justin fór niður að sækja leigusalann því það var slökkt á símanum þeirra. Ég gat illa tekið á móti manninum í ljóta náttkjólnum mínum og Justin þurfti að fara aftur í vinnuna... neyðin kennir naktri konu að stelast til að gramsa í ferðatösku hjá helgargestunum sínum og stelast í föt af þeim.. Hvernig ég passaði í fötin hennar Tash er óskiljanlegt, en það tókst. Leigusalinn kom upp með 4 RISA lyklakippur... eftir 20 mínótur fann hann loksins lykilinn að herberginu.

Allt sem ég ætlaði að gera í dag tafðist þar að leiðandi um rúmlega klukkutíma.

Svo las ég stjörnuspána mína á mbl.is

Krabbi: Krabbinn upplifir fáránlegan hlykk á atburðarás um miðjan daginn sem minnir meira á gamanþátt en veruleika. Um þessar mundir ættir þú að einbeita þér að heimilinu og fjölskyldunni.

I hope I get it...

Þessa dagana syng ég eins og galin manneskja “God, I hope I get it, I hope I get it! How many people does he need? How many people does he need? God, I hope I get it! I hope I get it! ... I really need this job, please, God, I need this job! I've got to get this job!” Ég sleppi samt að dansa, ég kann ekki dansinn við lagið, það er of langt síðan ég sá A Chorus Line.
Allavega..
Ég er að bíða eftir svörum frá slatta af NGOum og sendiráðum og tímaritum… Jú ég er komin með annað kennarastarf, sem þýðir því miður að ég verð að hætta í sundinu eins og það er gaman, en ég verð líka að hugsa um budduna.

Annars er ferlega lítið búið að gerast eitthvað. Við fáum nýjann sofa um helgina, loksins!
Ég þarf að sofa undir ullarteppi því það er svo kallt þessa dagana. Rignir og rignir og rignir. Ég hlakka alveg ferlega til þegar regntíminn verður búinn.
Það var einhver sem sparkaði í mig í morgun þegar ég sat aftan á mótorhjóli á leiðinni í vinnuna. Ég veit ekki afhverju eða hver eða hvaða tilgangi það átti að þjóna.
Við fórum í bíó síðustu helgi á nýju StarTrek myndina. Þetta er fyrsta bíóið í PPhen sem sýnir vestrænar bíómyndir, og það eru dýnur og koddar á pöllum og loftkæling sem er alltaf stillt á 16 gráður og poppið er ný poppað í örbylgjuofninum þeirra. The Flicks er alveg æði.

Þetta er alveg ferlega tilgangslaust blogg eitthvað, því að er ekkert að gerast. Nema auðvitað að ég á afmæli bráðum.
Svo er Steinunn að fara bráðum og Paul líka.

Þar til eitthvað áhugavert gerist.

Þú ert rekin, þú vinnur of mikið.

Gleði gleði... ég var rekin á föstudaginn síðast liðinn. Aldrei verið rekin áður, alltaf að upplifa eitthvað nýtt í Kambódíu. Þetta er samt svo mikið kjaftæði, sko ástæðan yfir því að ég var rekin. Ég hef verið smá veik upp á síðkastið og hef ekki viljað fara í vinnuna þá daga sem ég er verst, og spurði hvort þau vildu ekki frekar að ég væri heima í staðin fyrir að kasta upp á grey krakkana og þeim fannst það rétt hjá mér, væri verra að ég myndi smita allann skólann. Og svo vann ég víst of mikið!?! Stundaskráin segir að ég eigi að kenna í 2 klukkutíma og lesa bækur eða syngja lög í 30 mín (hlé).. þetta er stundaskráin sem foreldrum er sýnt þegar þau skrá börnin sín í skólann, en ég átti að getað troðið þessu öllu í 1.5 tíma, eitthvað sem ég vissi ekki fyrr en í síðustu viku. Þau sem stjórna þarna vilja “að sjálfsögðu” gera allt sem þau geta fyrir börnin, sem sagt að reka kennarann sem þau eru búin að hafa í 4 mánuði, kennarann sem þau þekja vel og hvetur þau til að nota ímyndunnaraflið sitt og fá sjálfboðaliða til að kenna þeim, sjálfboðaliða sem eru kannski í mánuð í Kambódíu. Sem er rangt á svo marga vegu. Bara til að nefna tvennt: þá finnst mér, ásamt mörgum örðum, að það sé rangt að fá sjálfboðaliða til að kenna í skóla þar sem foreldrar borga fyrir menntun barna sinna. Það eru hundruðir munaðarleysingjaheimila sem þurfa á sjálfboðaliðum á að halda til að kenna börnunum ensku. Einnig var tal um að nota aðstoðarkennarann sem ég átti að vera með til að kenna þeim, hún skildi ekki "litað eftir númerum", hún skildi ekki þegar ég vildi láta krakkana nota útklippt form til að búa til bíl, hún kann ekki að skrifa allt stafrófið.

Þetta er bara svo mikið kjaftæði að ég næ varla upp í það.

Eftir mikið þras og leiðindi og hálvitaskap hjá eiganda, aðstoðar skólastjóra og öllu öðru starfsfólki í þrjá daga tókst mér loksins að berja út peningana mína sem Heimskir krakkar skulduðu mér. Það var sagt við mig að ég væri ekki nógu professional, ég veit ekki hvaðan þau áttu að fá þá hugmynd (líklega því ég vann of mikið), en... mér skilst að þegar fólk er rekið annarstaðar að þá þarf að gefa allavega 2ja vikna frest eða að hafa launaávísunina tilbúna ef manneskjan á að hætta strax, nú eða að borga fólki út svo að það hætti og þurfi ekki að vinna uppsagnarfrestinn. Engu af þessu var fylgt eftir. OG þau reyndu að komast undan því að borga mér full laun, sem ég hafði unnið [of mikið] fyrir.

Svo er líka súper stuð að leita að nýrri vinnu, ég er alltaf búin að vera að leita en ekki búin að sækja um mikið, kannski einhver 4 störf.. en núna þegar ég er að þessu fyrir alvöru, þá þarf ég að vera með ástralska menntun, ameríkani, 40 kambódískur karlmaður sem er með 20++ ára reynslu sem fer reglulega í kirkju. Sumar kröfurnar eru bara asnalegar, af hverju þarf ég að fara í krikju á hverjum degi ef ég vil vera skrifstofustýra? Afhverju þarf ég að vera 40 kambódískur karlmaður með ástrlaska menntun til að vera aðstoðarmanneskja við eitthvað verkefni, hjá fyrirtæki sem er ekki ástralskt? Þoli heldur ekki að vera ekki með einhverja eina reynslu, þó að ég sé með alskonar reynslur, en útaf því að ég er ekki búin að vinna í fjármálageiranum að þá get ég ekki fengið vinnu á skrifstofunni sem mig langar mest til að vinna á... en hvernig væri bara að gefa mér sjéns? Fyrir flestar kennara stöðurnar vilja skólarnir fá fólk með ensku sem fyrsta tungumál, ég vil samt meina að hafa lært ensku sem annað eða þriðja tungumál þá ættum við sem erum ekki enskumælandi að hafa meiri skilning á því hvernig það er að læra ensku. ... sem hefur augljóslega borgað sig þar sem ég er strax komin með 2 atvinnuviðtöl og 1 kannski og annað boð um að sækja um þegar næsta önn byrjar. Sérlega skemmtilegt þar sem ég veit um nokkra sem eru búnir að vera að leita að kennarastöðu í meira en mánuð og fá ekkert.

Annars er það líka í fréttum að ég olli slysi, ég var ekki í því en slysið var útaf mér. Ég er bara fegin að ég var ekki í kjól og sæt, heldur sveitt í gömlum stuttermabol og stórum gallabuxum. En þannig var það á fimmtudaginn að ég var á leiðinni heim aftan á mótórhjóli þegar maður sem var að keyra bíl hafði meiri áhuga á að stara á mig en að fylgjast með því sem hann ætti að vera að gera, keyra, þannig að hann klessti á mótórhjól með 2 farþegum, sem betur fer var enginn á mikilli ferð og enginn meiddist.

Áðan vissi ég ekkert hvað ég ætti að gera við sjálfa mig. Justin eldaði kvöldmat. Og tók af borðinu og bað mig bara um að vera ekki fyrir sér. Ég stóð samt yfir honum allann tímann, því jú, ég vissi ekkert hvað ég ætti að gera.

Eyða eyða eyða... erum búin að panta sófa, sem kemur eftir 2 vikur, sértilbúna skó sem koma á morgun, kaupa DVD spilara þar sem X-Boxið dó um helgina, og fægiskóflu (ég keypti bláa svo að Justin noti hana, af því að hann neitar að nota straujárnið þar sem það er fallega bleikt og einstaklega gaman að strauja með því.)
Þetta er orðið ferlega langt.

Ég ætla að horfa á djévaffdjé með nýja spilaranum okkar.

Ef ég væri orðin lítil fluga...

þá myndi ég sko flúga til Íslands og Ástralíu.

Get það ekki.. því ég þarf að fara í flugvél. Og það kostar mun mun mun meira en mánaðarlaunin mín.

Ég byrjaði að hata AirAsia meira en ég hef gert hingað til í gær. Það var auglýst flug til Melbourne á 84 dali.. engin aukagjöld, þetta er verðið. Svo er það bara lygi og það kostar hátt í 300usd aðra leiðina frá KL. Svo var auglýst flug 160 dalir aðra leiðina frá KL til London... Nei... 4 dögum og 800 dollurum seinna yrði ég að fara aftur til Kambódíu næsta dag, því fríið mitt væri búið..

Mitt hjarta er brotið og ég er svekt. Afhverju gera flugfélög þetta. Hvergi í auglýsingunni stóð verð frá. Og ég prófaði fleiri daga bara randomly frá 1 okt - 30 apríl sem er ferðatímabilið og það var allt í ruglinu ekki einu sinni nálægt verðinu sem var auglýst.

:(