Er réttlætinu náð?

 

Það hafa verið ansi skiptar skoðanir um réttarhöldin og ég er mjög á móti þeim. Jú það á að draga mennina bak við Khmer Rouge til réttlætis en hvernig getur Extraordinary Chambers of the Court in Cambodia (ECCC) og Sameinuðu Þjóðirnar réttlæt það að eyða tæplega 80 miljónum dollara í réttarhöldin og þau eru ekki nálægt því að vera búin. Það er aðeins búið að rétta yfir einum manni. ... Eins og það hefði verið hægt að gera mikið fyrir 80 milljónir dollara. Þrjátíu og fimm ár... það er nú ekki mikið fyrir það að hafa stjórnað pyntingum og skipað að berja lífið úr allavega 16.000 manns. Það var áhugavert að fylgjast með réttarhöldunum því það var aldrei talað um að drepa, myrða, eða slátra heldur var orðið "smash" notað eða mölva/mölbrjóta. Eins og það sé mannúðlegra.  

 

Duch fær 35 ár en mun eflaust ekki vera lengur í fangelsi en 19 ár. Fólk sem fór á réttarhöldin misbauð og fannst dómarar svívirða fjölskyldu sína vegna þess hve refsingin er í rauninni væg. Verjendur Duch töluðu mikið vörninni um að hann hefði bara verið að fylgja skipunum. Fólk hefur samt alltaf val um hvað það gerir. Verjendur töluðu um að hann væri endurbættur kristinn maður sem iðrast mikið þess sem hann gerði, þó að margt sem hann sagði og hvernig hann hagaði sér í réttarhöldunum sýndi fram á annað.. 

 

Mér er oft hugsað til Pich, nemenda sem ég hafði einu sinni í fyrra í ELT. Ég þurfti að útskýra orðið satellites eða gervihentti. Ég sagði að þeir væru búnir að vera til lengi og væru notaðir til að fyljgast með heiminum og fólkinu, hvað væri að gerast víðsvegar og þess háttar. Herinn notaði þá tildæmis mikið. Ein 13 ára stúlka spurði „Voru til gervihnettir 1976?" Ég svaraði já og sá fyrsti hefði verið notaður 1957. Stúlkan spurði þá "Ef gervihnettir voru notaðir 1957 og ef það var hægt að sjá hvað var að gerast alstaðar í heiminum þá, í gamla daga, afhverju kom enginn hingað þegar var verið að myrða fjölskylduna mína?" ... Meiri og ýtarlegri umfjöllun um réttarhöldin: http://www.phnompenhpost.com/index.php/2010072340753/National-news/long-road-to-day-of-reckoning.html

35 ár fyrir glæpi gegn mannkyni

Mánuðurinn sem leið

Halló halló, ég er á lífi og allt í lagi með mig!

Ég hef reynt að blogga á hverjum degi síðustu þrjár vikur, en það er eitthvað að tengingunni þannig að ég get ekki vistað og birt blogg. Ferlega pirrandi. Ég er búin að hafa samband við alskonar tæknimenn hjá blog.is en ekkert gengur.

Annars er ekkert svo mikið búið að gerast.

Manday var haldinn við komu vinar Justins, þar sem bætt var inn Paintball. Það var stuð að venju, go-kart, byssur, painball, kickbox, bjór og almenn gleði.

Um síðustu helgi fórum við á ströndina, það var þriggja daga helgi vegna International Womens day og því var um að gera að drífa sig niður á strönd! Sjór, sandur, sól... þetta venjulega. Góð afslöppum. Vorum í bungalow rétt af ströndini upp á kletti með ótrúlegu útsýni og hengirúmi. Fórum á markaðinn og keyptum krabba og létum elda fyrir okkur þar, borðuðum helling af sjávarfangi á ströndinni að sjálfsögðu.

Við plönuðum líka tvö frí í apríl, eitt á ströndina yfir helgi og annað til Singapore því að í apríl er Khmer nýja árið og þá er viku frí. Við ætlum á Bintang eyju sem er c.a. klukkutíma frá Singapore og liggur af Sumatra í Indónesíu og fara á fjórhjól og versla taxfree. Við ætluðum upphalega til Malasíu en það var svo ferlega dýrt að flúgja..

Svo er það bara þetta dagsdaglega. Vinna, læra, vinna meira og fara á dansnámskeið.

Nú sit ég á Metro, einu af uppáhalds kaffihúsinu mín og fíllinn hún Sambó gengur framhjá, dóttir forsætisráðherrans var að koma á fína fína bílnum sínum sem er svo umbreyttur frá Benz að það er ekki hægt að kalla hann neitt nema með hennar nafni. Og betlari situr á gangstéttinni fyrir utan.

Jæja, best að rumpa þessari ritgerð af svo ég geti haldið Cheeky Sunday hátíðlegann.

Gleði gleði, Erna Sendiherra

Halló halló,

Ég sá annan furðulegan bíl.  Klukkan var 1 um morgun og ég var á leiðinni heim frá Ásdísi og Benjamin.  Bíllinn keyrði fyrir framan okkur.  Tvö stór pálmatré komu út um afturgluggana! Já það er búið að vera mikið stuð í Kambódíu.  Fullt af Íslendingum, svo mikið að Justin kallar íbúðina okkar Sendiráð Íslands í Kambódíu.  Fyrst komu Bylgja sem býr í Malasíu og Sæunn vinkona hennar sem er að fara að vinna á Expo-inu í Shanghai.  Fyrstu helgina í febrúar komu Helga, Þorgerður Anna og Davíð ásamt kólumbískum vini sínum, Felipe.  Helga og Anna voru með mér í kínverskunni þarna um árið og þær komu núna í heimsókn.  Það var mikil gleði að sjá þær aftur.  Tjúttuðum smá á föstudagskvöldinu og spiluðum Jenga. 

Á laugardeginum var Manday með öllu tilheyrandi.  Íslendingum og kólumba til mikillar gleði.  Grillið okkar var loksins komið til Phnom Penh þannig að við fórum að sækja það og settum það saman og grilluðum!  Svín, rækjur og kartöflur og salat (það fór samt ekki á grillið).  Ásdís, Benjamín, Freyja og Gaia komu í veisluna og það var Íslendingaparti með Helgu, Önnu, Davíð, Felipe og Mike á svölunum okkar, sem ég var nýbúin að grisja og gera aðgengilegar, það er ég fjarlægði stóran part af frumskóginum sem var þar.  Alveg hreint æðislegt kvöld.  Fórum svo út að dansa og skemmtum okkur konunglega.

Í gær var bolludagur, ég vissi það af því að Krónan lágvöruverslun sendi mér tölvupóst í síðustu viku.  Þannig að ég bakaði þessar líka fínu vatnsdeigsbollur.  Theary, hreingerningarkonan mín, var alveg himinlifandi yfir þessu öllu saman og fannst þær alveg rosalega góðar!  Svo þar sem ég var hvort eð er með heitan ofn skellti ég í ostasnúða líka, var að hugsa um að gera möffins líka, en ákvað að geyma það þar til á konudaginn, en þá ætlum við að halda bóndadaginn því ég steingleymdi hvenær hann er.  Justin finnst þessar íslensku hefðir miklu skemmtilegri en valentínusardagurinn, sem er haldinn í Ástralíu og tekur glaður þátt í þessu með mér.  Held að við getum þó ekki gert neitt á öskudaginn, verðum að vinna, eða sumardaginn fyrsta... því það er alltaf sumar hérna.

Já og svo komu tveir ljósmyndarar, þeir eru að vinna að bók.  Ég veit ekkert hvað ég má segja, nema það var gaman að hitta þá og hjálpa þeim aðeins.

Núna er kínverska nýja árið gengið í garð, ár tígursins, drekadansarar eru út um allt og trumbusláttur, einstaka kínverji sprengdur og nokkrir flugeldar.  Annars er ég ekki viss, gæti náttúrulega verið byssuskot.  Ekki skemmdi fyrir hjá Khmer-um að það væri líka valentínus á fyrsta degi tígursins.  Því valentínusardagurinn er stærsti dagur ársins hérna!  Margra klukkutíma biðröð á Kentucky Fried Chicken!! NGO-in þræða göturnar og gefa ástföngnum unglingum smokka því margir krakkar hér misskilja valentínusardaginn og sofa hvort hjá öðru í fyrsta skipti, ja.. öryggið á oddinn allavega!

Það er annars allt gott að frétta.  Nýja íbúðin er góð, nema þegar padda eða eðla fara yfir skynjara niðri í bankanum, þá þurfum við að fara út og bíða eftir að einhver komi og slökkvi á viðvörunar kerfinu.  NACA krakkarnir eru sáttir. Vinnnan er góð, Giving Tree og ELT og Oriental.  Allt gott.  Bara miiiiiikið að gera!!

Lifið heil, ekki borða of mikið af saltkjöti og fáið fullt af namminamm.  mmmmmmmm namminamm mig langar í kúlusúkk, bananabombur, freyju bombur og hlaup.  Síðar á þessu ári?

P.S. Ég er úin að fá nokkrar kvartanir vegna bloggleysis, samt er ég alveg viss um að enginn les þetta því þegar ég fer inn á síðuna og skoða hvað ég fæ margar heimsóknir eru það 20-50 þegar ég blogga og set það á smettið en annars er það 1-5.. Hmm.

 

 

Undralandið Kambódía

Mig langar að deila með ykkur einu sem ég sá í vikunni...

Á laugardaginn, um miðnætti á leiðinni heim frá vinum okkur sáum við Justin gamlan Toyota Camry. Ekkert óvenjulegt svo sem. Nema að það kom froða út úr baksætisgluggunum. Mikil forða sem bullað út úr bílnum. Þegar við kíktum betur á þetta sáum við að það var eins og stórt tjald fullt af einhverju í aftursætinu. Bílstjórinn og farþeginn voru strákur og stelpa um tvítugt, mjög alvarleg á svip og andlitin eiginlega klesst í framrúðunna vegna þess að tjaldið í aftursætinu var svo stórt. Utan um skottið var búið a binda varadekkið og stórann poka af steypudufti eða hrísgrjónum.

Kambódía er kölluð Kingdom of Wonder... Á hverjum degi íhuga ég hvað er í
gangi hérna.

Í sól og sumaryl...?

Það er kalt og grátt og rigning sem kemur alstaðar frá og það er búið að rigna síðan í gær.. Mætti halda að ég væri á Íslandi yfir hásumar en ekki í Kambódíu á þurka tímabilinu. Mig langar að vera með vettlinga í sokkum og stígvélum það er svo kalt og leiðinlegt. Ég vona að veðrið batni sem fyrst! Af því að bæði það er leiðinlegt og því við erum að fara að fá grillið okkar sem var sent frá Ástralíu. Þar sem að við búum núna í íbúð með stórum svölum og frumskógi verður að hafa grill, annars gæti Justin ekki kallað sig Stralla! Sérstaklega því það er ekki auðvelt að grilla haldandi á bjórnum, regnhlífinni og töngunum þegar maður hefur bara tvær hendur.

Annars er nú ekki mikið að frétta.
...
Tvær íslenskar stúlkur komu í heimsókn í síðustu viku og eftir tvær vikur koma þrír aðrir íslendingar. Síðan koma nokkrir ástralir til okkar. Alltaf gaman að fá gesti :)

Heimilið okkar er svo gott sem tilbúið. Nema að þvottavélin neitar að vinda eða losa frá sér vatn þannig að ég er að bíða eftir að fá nýja. Sömuleiðis ætlum við að láta loksins verða að því að fá nýja hreingerningarkonu, við erum bæði að vinna frameftir og svo hef ég skólann þannig að það gefst enginn tími við að vaska upp eða sópa gólfið

Ég fékk 84% í kennslukönnun í ELT...það er mjög gott. Eina sem ég gerði vitlaust var að gefa ekki nógu mikla heimavinnu (ég gaf fjall á hverjum degi! og fékk rosalegar stunur og andvörp og kvartað í mér að þau hefðu ekki tíma) og ég tala ekki nógu hátt, þannig að núna öskra ég í nýja bekknum mínum. Já!.. ég er hætt að kenna 3b (9unda bekkjar ensku) og er farin að kenna 6a (12ta bekkjar ensku). Gaman. Samt erfitt að fá þau út úr skelinni og að fá þau til að tala í tíma. Það kemur allt einhvern daginn..

Skólinn minn er byrjaður. Ég fékk 7,5 fyrir vinnulag (klúðraði tveim verkefnum, annars hefði einkunin verið hærri), 8 fyrir inngang og 8,5 í etnógrafíu. Mér lýst bara nokkuð vel á áfangana sem ég tek núna, færri verkefni og þau eru dreifðari, núna þarf ég ekki að skrifa tvær ritgerðir í einu eða neitt.

Who Will gengur vel, Jane sem byrjaði það er reyndar farin aftur til Suður Afríku en það er gott fólk sem tók við, krakkarnir hressir og elska að læra þannig að það er allt gott og frábært. Við komum með fullt af lærdóms DVD sem The Wiggles gáfu Who Will og það mun koma að góðum notum.

NACA er samt við sig. Við erum reyndar ekki með neinn kennara þessa stundina. Vona að ég finni einhvern bráðlega en þau eru alltaf að lesa og gera krossgátur og orðaleiki þannig að það er gott og blessað útaf fyrir sig.

Já, lífið er ljúft.

Fluttningaævintýrið mikla

Það að flytja er sko ekkert grín. Við pökkuðum öllu dótinu okkar í kassa og töskur, seldum sófann því það var ekki möguleiki fyrir hann að komast upp stigana á nýja staðnum. Það var búið að bóka fluttningakalla og bíl til að taka allt dótið okkar því ég lofaði að ég myndi aldrei bera einn kassa enn upp neina stiga svo lengi sem ég bý í Kambódíu. Jæja, við komum frá Singapore klukkan 8 á laugardagsmorgun, og kallarnir áttu að mæta til okkar klukkan 11. Ég og Justin ákváðum að fara að kíkja á staðinn. Þá kom í ljós að það var allt harðlæst og enginn vissi hvar fjarstýringin að öryggishurðinni okkar væri. Ákveðin manneskja átti að vera búin að setja fjarstýringuna og fjóra aðgangspassa á skrifborðið hans Justins. Það kom í ljós eftir klukkutíma að reyna að ná í fólk að manneskjan sem átti að sjá um að koma lyklinum til Justins hafði sett hann í skrifborðsskúffuna sína og læst henni og farið út í sveit og það var búið að búa til einn auka aðgangspassa sem er ennþá ofan í skúffu hjá einhverjum sem er í fríi allavega út þessa viku. Hressandi! Endaði með því að það var brotist inn í skúffuna hjá þessari manneskju sem var með fjarstýringuna. Það var enginn sem gat sagt "Fyrirgefðu, ég gerði mistök, ég gleymdi að koma þessu til þín" Nei... það er ekki hægt, öllum, þar á meðal okkur, var kennt um þetta. Sem betur fer er Justin með einn passa en við getum ekki verið ein heima skyldi koma upp eldur... allavega á milli 16 og 8:30 því annars mun annað hvort okkar deyja. Það er mjög upplífgandi.

Þegar flutningakallarnir voru búnir að bera allt dótið okkar niður fjórar hæðir og upp aðrar fjórar gátum við farið að taka úr kössum. Við vorum bæði dauð uppgefin eftir stress kastið fyrr um morguninn en um leið og allt dótið okkar var komið urðum við svo spennt að koma öllu fyrir og eiga heima einhversstaðar. Vegna þess að allt sem við höfum verið í áður hefur verið eiginlega tímabundið, það er, við ekki verið viss um hversu lengi við ætlum okkur að vera í Kambódíu.

Nema hvað, við færðum mottu og þá stukku pöddur út úr drullunni sem var þar undir. Það tók góðan klukkutíma að spúla svalirnar sem voru svartar... gólfið sem kom undan er rautt... Mygla bakvið ferlega ljótar myndir og vatnsskemmdir. Brotin gólfflís, myglaður skápur biluð bjalla og þvottavél sem vindir ekki. STUÐ! en hinsvegar... ÆÐISLEG eldavél, Fullkominn ofn, fullt af plöntum og fataherbergi.

Núna eigum við bara eftir að hengja upp nokrar flíkur, henda 11 kössum, kaupa lök, straubretti, og þvottasnúru. Því lítil tík sem vinnu með Justin sem þénar 4 sinnum meira en ég og Justin til samans fannst að hann ætti fullkomlega rétt á því að taka allt út úr íbúðinni sem hann þurfti í nýja húsið hans sem bankinn borgar fyrir.. En það er önnur saga sem ég nenni ekki að fara inn í.

Annars var áhugavert að fara aftur í vinnuna í dag. Ekki búin að lyfta fingri í þrjár vikur og allt í einu þarf ég að fara að gera eitthvað. Það var svo sem ágætt, krakkarnir hressir og góðir. ELT byrjar á eftir. Ég held að þetta sé síðasta önnin mín, það er eiginlega of mikið að vinna fulla vinnu með fullu námi. Ég verð bara að klára þessa önn hjá ELT svo að þeir steli ekki 100 dollurum frá mér.

Og núna er verið að loka kaffihúsinu sem ég er á.

Þar til síðar!

Ástralía

Eftir þrjár æðislegar vikur í Ástralíu er ég komin aftur heim til Phnom Penh og er hálfnuð með flutningana í nýju tveggja hæða íbúðina okkar.

20. des flugum við til Melbourne í gegnum Taíland með AirAsia og Jetstar. Það var allt í lagi svo sem. Í Melbourne gerðum við alskonar, fórum í búðir og keyptum jólagjafir, lifðum af fyrstu Ikea ferðina okkar, fórum í bíó og drukkum Ástralskann bjór. Á Þorláksmessu fórum við í verslunnarmiðstöð og þegar við komum þangað spurði ég hvað erum við að fara að gera hér og Justin hafði ekki hugmynd um það svo við fórum bara í ráp þar til við urðum að bruna til St. Kilda hverfið í Melb. til að hitta Lee sem við kynntumst í Phnom Penh til að fara á skútuna hennar að sigla, við drukkum Mumm kampavín, borðuðum ostrur, rækjur, osta, jarðaber og súkkulaði, aðeins betra en að selja bækur í 13 klukkutíma í brennivíns og skötu fýlu. Besta var að ég fékk að keyra skútuna OG við sáum mörgæsir!... Á Aðfangadag flugum við til Adelaide, þannig að, ég var í loftinu þegar jólin hefðu átt að byrja.. en í Ástralíu eru jólin á jóladag. Vð fórum bara á pobbinn og borðuðum bestu önd sem við höfum bæði fengið í Kína-hverfinu í Adelaide. Alltaf stuð. Mér fannst reyndar ferlega skrítið að fara á bar og drekka GT á jólunum, en svona er þetta víst þar. Á jóladag aðstoðaði ég aðeins í eldhúsinu við að undirbúa hádegismatinn sem tók okkur 4 klukkutíma að borða. Kampavín, ostrur, rækjur, skinka, kalkúnn, kjúkklingur, ofnbakað grænmeti, kartöflur, jarðaber, hindber, ís, jólabúðingur, jólakaka, brandísmjör, brandírjómi, brandí brandí brandí. Á milli rétta og drykkja urðum við svo uppgefin að við urðum bara að leggja okkur út í garði því það var 30 stiga hiti og sól. Það var ljúft þar til Nigel (pabbi Justins) ákvað að henda brauðsósu á okkur. Hann er hress kall. Gjafir voru opnaðar. Ég fékk 2 pakka, fyrir utan það sem mér var sent frá Íslandi. Á annann í jólum fórum við að horfa á krikket. Ég fékk að prófa og var bara mjög góð, öllum að óvörum, í að hitta boltann. Skoraði nokkra fjarka og sexur. Justin bjó til eld og við grilluðum og drukkum öl í sólinni. Í Adelaide hitti ég kurteisasta almennings klósett í heimi. Það bíður mann velkominn og spilar tónlist svo þakkar það manni fyrir að nota sig.

Daginn eftir fórum við til Hanhdorf sem er þýskur bær fyrir utan Adelaide, stoppuðum á jarðaberja akri og í súkkulaði verksmiðju áður en brunað var til Naracoorte þar sem við ætluðum að eyða nóttinni hjá fjölskyldu vinum Justins. Þau eru bændur og rækta vín, hveiti og rollur. Vínið hefur verið valið það besta í sinni sýslu og unnið blind próf tvisvar sinnum í röð, ekki slæmt það. Það var gaman að fara á sveitabæinn. Ég fékk að keyra fjórhjól, leika við hunda, spila tennis og alskonar.

Og þá tók langa keyrslan við. Við keyrðum frá Naracoorte til Apollo Bay. Okkur var sagt að það tæki 3-4 tíma að keyra. 8 klukkutímum seinna komum við loksins til Apollo Bay. Við keyrðum Great Ocean Road og sáum postulina 12 sem eru reyndar bara 6 eða 8 núna. Þar sá ég líka fyrsta kóalann. Hann var að rölta yfir götuna og við keyrðum næstum því á hann! Sem betur fer gerðist það ekki. Nú þegar við loksins komum á áfanga stað vorum við uppgefin. Við gistum í húsi sem móðursystir Justins, börn og tengdabörn leigðu yfir jólin. Við sváfum við risastórann glugga með ótrúlegu útsýni yfir sjóinn, ströndina og stjörnurnar, hina nótina var okkur svo kalt að við kveiktum eld. Það getur verið gasalega rómó að gista á gólfinu í húsi með 6 öðrum. Við fórum á ströndina og reyndum að veiða fisk og sólbrúnku. Um kvöldið sáum við allavega 20 kóala og nokkra drop bears sem réðust ekki á okkur sem betur fer!

Til að komast aftur til Melbourne tókum við rútu og lest 30. des. Við vorum rétt yfir nýja árið í Melbourne og á ný árs kvöld var það frekar rólegt kvöld. Við grilluðum í rigningunni og borðuðum pulsur með öðru pari og drukkum freyðivín. Flugeldarnir voru frekar lélegir en allt í lagi. Svo fórum við bara heim til tölulega snemma. Við ætluðum að fara á kappreiðar á ný ársdag en fólkið sem ætlaði með okkur var veikt svo það varð ekkert úr því, við fórum bara í göngu um skrúðgarða Melbourne og tókum því rólega.

Annan janúar flugum við til Sidney þar sem við vorum síðustu vikuna okkar í Ástralíu. Við gerðum nú ekki mikið þar. Ráfuðum um miðbæinn, keyptum jólafjöfina mína frá Justin (kjóll og skyrta og sjávarrétta veisla með sverðfisk, ostrum, rækjum og kræklingar), ég fékk tölvuna mína viðgerða alveg frítt og við komumst að því að ég er mjög góð í lawn bowls. Skemmtilegast var þegar við keyrðum til Manly og Freshwater strandana og eyddum deginum þar. Justin fæddist í Manly sem, áður en hann fæddist, hét bara The Beach eða Ströndin. En því hann fæddist með bringuhár varð að breyta nafninu. Til að komast heim, því Moira (mamma Justins) keyrði okkur, tókum við ferjuna, á leiðinni höfðum við gott útsýni yfir Sydney höfnina, brúnna og óperu húsið. Á föstudaginn var pakkað og farið upp á flugvöll, ég var með 9 kíló þegar ég kom til Ástralíu en 18 þegar við fórum, ekki slæmt :)

Við vorum alltaf að hitta fólk með furðulegustu tengsl til okkar. Einn var hálfur Kambódi, besti vinur annars býr í PP og kenndi box með boxara sem við þekkjum, Emiliana Torrini var með tónleika bæði þegar ég var í Melbourne og í Sydney, enn annar er að fara til Íslands í sumar og svona mætti lengi telja!

En núna erum við komin heim til Kambódíu, 4 kílóum feitari og flutt inn í nýja íbúð sem er á 4-5 hæð með engri liftu. Eldhúsið og stofan eru tilbúin, fataherbergið er að klárast og svalirnar eru eftir. Við fáum grill sent frá Ástralíu bráðum.
Íbúðin var ógeðsleg þegar við komum inn, lyftum upp mottu sem var undir kaffi borðinu það var sentímeters þykkt lag af drullu og ógeði og risa pöddum sem ég hef aldrei séð áður. Þannig að gærdagurinn var hressandi.

Á morgun byrjar vinnan aftur. Það er skemmtilegt. Efast um að við getum farið ofan í sundlaugina því það er svo kalt hérna, þó ekki eins kalt og var í Ástralíu flesta dagana sem við vorum.

Jæja, ég ætla að halda áfram að taka upp úr kössum.

Gleðilegt nýtt ár!

Afsakið hlé...

Vinna og lærdómur er það eina sem er í lífi mínu núna.

En þetta er búið að gerast síðasta mánuðinn:

Hitti ekki Villa prins.

Hitti eiganda Óríental ferðaskrifstofunnar, Viktor Sveinsson, sem er jafnframt yfirmaður minn, betra er seint en aldrei... búin að vinna saman í nokkra mánuði en bara með tölvupóstum og skype.

Svínaflensan, eða svo er mér sagt, fór ekki til læknis því ég vildi ekki vera læst inn á Calmette s(kíta)pítala í einangrun í byrjun prófatarnarinnar og þegar ég var að leggja lokahönd á öll verkefnin mín. STUÐ!

Við fengum frábæra íbúð. $400 á mánuði með öllu, rafmagn, vatn, sjónvarp, húsgögn, alvöru eldhús með safavél og alskonar, þvottavél og þurkari, skrifstofa og fataherbergi í báðum herbergju (hint hint fólk að koma í heimsókn í gestaherbergið mitt), skrifstofa (YES! alvöru aðstaða til að vinna og læra heima), svalir með útsýni yfir Tonle Sap og Mekong, öryggisvörður. Eeeen bara eitt baðherbergi á neðri hæðinni, ekkert uppi, flísar á öllum gólfum og ef eðlur eða skordýr fara óvart fyrir skynjarana niðri í bankanum munum við vakna... Það er ekkert fullkomið í þessum heimi greinilega.

Árshátið ANZRoyal. Það var gaman. Justin var kóngur í skemmtiatriði deildarinnar sinnar. Þau unnu ekki sem er bara fáranlegt! Árshátíðinni var sjónvarpað í beinni útsendingu. Ég er ekki að grínast.

Erum með hreingerningarkonu í láni. Það er sko ekkert grín að vera að gera lokaverkefni og lokapróf í rúmlega fullri vinnu og að eiga að sjá um heimilið líka. Rithia er æði.

Ég veiddi rottu í gildru. Fyrst komu bara geckoar í gildruna og festust á límplötunni og svo 2 dögum seinna voru þeir horfnir og maurar útum allt. Það var ekki skemmtilegt að myrða mitt fyrsta dýr, en þetta er stórkostlega sýkt dý, alskonar pöddur sem búa á þeim sem geta drepið mann ef þau komast á mannfólk og ekki gott að hafa rottukúk útum allt, gjörsamlega allt. Justin hefði nú átt að sjá um þetta, en hann var í Siem Reap að gefa mér frið til að læra og hlaupa í hálfu maraþoni í góðgerðarskyni, og hann þurfti að fara á ráðstefnu.

Ég keypti nýjann kjól, sólgleraugu, bol, tvær bækur, 6 DVD, brauð, hlaup og súkkulaði á innan við 4000 krónur. Ekki slæmt það... Miklu betra en að læra fyrir próf.

Próf í inngangi, gekk bara vel.

Próf í etnógrafíu er á miðvikudaginn. Búin að lesa fullt af greinum og Malinowski, nú eru það Nuer og beljurnar þeirra sem eiga mig, þar á eftir koma konur sem eru þreyttar á að gráta í Guinea-Bissau. Gleði gleði!

Frábært að læra undir próf í Kambódíu. Frábært að taka próf alein inn í einhverju fundarherbergi með manni sem starir á mig eins og enginn sé morgundagurinn í þrjá klukkutíma!

Hanwei vinur minn ætlar að kíkja í heimsókn um helgina. Nóg að gerast þá, leikrit, próflokafagnaður, óviðeigandi partí og kampavíns bröns til að fagna próflokum (að öllum líkendum, ef Justin verður kominn frá Singapore).

Núna eru bara 13 dagar í að við förum til Ástralíu! og 5 vikur þar til við flytjum!

Læra = gleði :) eða ég er að reyna telja sjálfri mér trú um það

Þar til síðar,

Erna

Vilhjálmur Bretaprins að koma í heimsókn!

Helvítis rottan sem ég fann inni hjá mér um daginn meig í ullarteppið mitt, sérlega skemmtilegt þegar við eigum bara eitt teppi og veturinn fer að leggjast yfir Kambódíu. Nú er ég búin að þvo það tvisvar sinnum og ekki skánar lyktin.. Termítarnir sem ég fann í vikunni hafa ekki gert vart við sig í nokkra daga, kannski eru þeir í verkfalli eftir að ég spreyjaði svo eftirminnilega á þá, hálfur brúsi af Raid á svefnherbergisgólfið mitt.

Villi Prins var að lenda í Phnom Penh, enginn komst neitt og mikið af vegum lokaðir og búnir að vera lokaðir í klukkutíma, það tók Justin 40 mínótur að komast heim frá mótórhjólavirkjanum sínum sem býr 5 mín frá okkur. Nema hvað... Villi prins er að fara á dörtbæk í 11 daga einmitt með mótórhjólagaurnum hans Justins og 40 öðrum. Við erum mikið búin að reyna að pressa á hann að fá invæt í kvöldverðin sem er á þriðjudaginn. Ef við bara gætum tekið frí og farið með, því allir eru víst velkomnir með í túrinn, það á að fara um Cardamoms fjöllin upp til Preah Vihear og alskonar spennandi. Nú er eins gott að rottan hætti að kúka á gólfið svo að ef við fáum invæt í kvöldverðin og tökum Villa svo á djammið að þá er skilda að enda kvöldið með svínarifjum og special magic sauce frá Indónesíu sem þýðir að hann yrði að koma heim til okkar. Ég get ekkert lært mannfræði þegar svona mikið liggur við, verð að kaupa nýja moppu og skúra í sparifötunum svo ég geti stukkið til að hitta verðandi kónginn. Justin er álíka spenntur og ég yfir þessu öllu saman og langar mikið að fá mynd með prinsinum, sér í lagi þar sem hann er nú hálf-breskur og Ástralía er ennþá undir pilsfaldi drottningarinnar.

 Nóg um dagdrauma, best að skrifa um hvernig trú er notuð til að stjórna samfélögum. (Ef þú átt 1000-1300 orða ritgerð um það efni máttu endilega gefa mér hana í snemmbúna jólagjöf )

Óvinurinn

Einkar áhugavert að Taílendingur hafi verið ráðinn sem sértækur efnahagslegur ráðgjafi ríkisstjórnarinnar þar sem Taíland og Taílendingar séu almennt talin óvinurinn.

Ég vona að þetta ýti ekki mikið undir spennuna sem er hér nú þegar. Kambódar eru að sjálfsögðu á því að ef stríð brýst út að þá munu þeir vinna, sem er eiginlega bara heimskulegt og langsótt. Kambódískir hermenn sem eru við landamærin að verja Preah Vihear eru bara bændur sem kunna varla að fara með byssur.

Nú er bara að bíða og vona að Thaksin komi einhverri reglu á eyðslu ríkisstjórnarinnar. Það var til dæmis verið að byggja nýja byggingu í Phnom Penh fyrir Ministry of Interior, Hun Sen samþykkti bygginguna víst en þegar það var búið að byggja hana fór hann til að vera við opnunina og sagði "nei, mér líkar hún ekki, gerið nýtt!!" og nú stendur þessi risa bygging auð. Augljóst að Hun Sen samþykkti ekki teikningarnar sjálfur, heldur bara einhver aðstoðarmanneskja. Þar fuku milljónir dala sem hefði verið hægt að nota í t.d. betri skóla, betri spítala, nýja vegi eða í forvarnarstarf.
Það mun náttúrulega ekki gerast að Thaksin minnki spillinguna sem er hér, enda sakfelldur sjálfur um spillingu og, eins og nafnið hans segir, þá tekur Thakasin Shinawarta til sín sína parta...

Kannski ég ræði þetta í ensku tíma á eftir... það væri áhugavert að sjá hvað nemendurnir mínir hafa að segja um þetta.

Taíland og Kambódía deila