Ódýrt fyrir þig, vinur minn.

Grein eftir mig, Kambódía í mjöööög grófum dráttum.. á eftir að setja inn greinar bara um PPhen, Siem Reap og fleiri vinsæla staði.

http://blog.dohop.com/index.php/2009/07/27/cheap-price-for-you-my-friend/

Njótið.

Að hjálpa án þess að valda skaða.

Jæja, þar kom loksins að því Dohop birti fyrsta bloggið eftir mig.

Hér er slóðin:
http://blog.dohop.com/index.php/2009/07/08/helping-without-harming/

Þá er bara að bíða eftir næstu greinum..

Þú ert rekin, þú vinnur of mikið.

Gleði gleði... ég var rekin á föstudaginn síðast liðinn. Aldrei verið rekin áður, alltaf að upplifa eitthvað nýtt í Kambódíu. Þetta er samt svo mikið kjaftæði, sko ástæðan yfir því að ég var rekin. Ég hef verið smá veik upp á síðkastið og hef ekki viljað fara í vinnuna þá daga sem ég er verst, og spurði hvort þau vildu ekki frekar að ég væri heima í staðin fyrir að kasta upp á grey krakkana og þeim fannst það rétt hjá mér, væri verra að ég myndi smita allann skólann. Og svo vann ég víst of mikið!?! Stundaskráin segir að ég eigi að kenna í 2 klukkutíma og lesa bækur eða syngja lög í 30 mín (hlé).. þetta er stundaskráin sem foreldrum er sýnt þegar þau skrá börnin sín í skólann, en ég átti að getað troðið þessu öllu í 1.5 tíma, eitthvað sem ég vissi ekki fyrr en í síðustu viku. Þau sem stjórna þarna vilja “að sjálfsögðu” gera allt sem þau geta fyrir börnin, sem sagt að reka kennarann sem þau eru búin að hafa í 4 mánuði, kennarann sem þau þekja vel og hvetur þau til að nota ímyndunnaraflið sitt og fá sjálfboðaliða til að kenna þeim, sjálfboðaliða sem eru kannski í mánuð í Kambódíu. Sem er rangt á svo marga vegu. Bara til að nefna tvennt: þá finnst mér, ásamt mörgum örðum, að það sé rangt að fá sjálfboðaliða til að kenna í skóla þar sem foreldrar borga fyrir menntun barna sinna. Það eru hundruðir munaðarleysingjaheimila sem þurfa á sjálfboðaliðum á að halda til að kenna börnunum ensku. Einnig var tal um að nota aðstoðarkennarann sem ég átti að vera með til að kenna þeim, hún skildi ekki "litað eftir númerum", hún skildi ekki þegar ég vildi láta krakkana nota útklippt form til að búa til bíl, hún kann ekki að skrifa allt stafrófið.

Þetta er bara svo mikið kjaftæði að ég næ varla upp í það.

Eftir mikið þras og leiðindi og hálvitaskap hjá eiganda, aðstoðar skólastjóra og öllu öðru starfsfólki í þrjá daga tókst mér loksins að berja út peningana mína sem Heimskir krakkar skulduðu mér. Það var sagt við mig að ég væri ekki nógu professional, ég veit ekki hvaðan þau áttu að fá þá hugmynd (líklega því ég vann of mikið), en... mér skilst að þegar fólk er rekið annarstaðar að þá þarf að gefa allavega 2ja vikna frest eða að hafa launaávísunina tilbúna ef manneskjan á að hætta strax, nú eða að borga fólki út svo að það hætti og þurfi ekki að vinna uppsagnarfrestinn. Engu af þessu var fylgt eftir. OG þau reyndu að komast undan því að borga mér full laun, sem ég hafði unnið [of mikið] fyrir.

Svo er líka súper stuð að leita að nýrri vinnu, ég er alltaf búin að vera að leita en ekki búin að sækja um mikið, kannski einhver 4 störf.. en núna þegar ég er að þessu fyrir alvöru, þá þarf ég að vera með ástralska menntun, ameríkani, 40 kambódískur karlmaður sem er með 20++ ára reynslu sem fer reglulega í kirkju. Sumar kröfurnar eru bara asnalegar, af hverju þarf ég að fara í krikju á hverjum degi ef ég vil vera skrifstofustýra? Afhverju þarf ég að vera 40 kambódískur karlmaður með ástrlaska menntun til að vera aðstoðarmanneskja við eitthvað verkefni, hjá fyrirtæki sem er ekki ástralskt? Þoli heldur ekki að vera ekki með einhverja eina reynslu, þó að ég sé með alskonar reynslur, en útaf því að ég er ekki búin að vinna í fjármálageiranum að þá get ég ekki fengið vinnu á skrifstofunni sem mig langar mest til að vinna á... en hvernig væri bara að gefa mér sjéns? Fyrir flestar kennara stöðurnar vilja skólarnir fá fólk með ensku sem fyrsta tungumál, ég vil samt meina að hafa lært ensku sem annað eða þriðja tungumál þá ættum við sem erum ekki enskumælandi að hafa meiri skilning á því hvernig það er að læra ensku. ... sem hefur augljóslega borgað sig þar sem ég er strax komin með 2 atvinnuviðtöl og 1 kannski og annað boð um að sækja um þegar næsta önn byrjar. Sérlega skemmtilegt þar sem ég veit um nokkra sem eru búnir að vera að leita að kennarastöðu í meira en mánuð og fá ekkert.

Annars er það líka í fréttum að ég olli slysi, ég var ekki í því en slysið var útaf mér. Ég er bara fegin að ég var ekki í kjól og sæt, heldur sveitt í gömlum stuttermabol og stórum gallabuxum. En þannig var það á fimmtudaginn að ég var á leiðinni heim aftan á mótórhjóli þegar maður sem var að keyra bíl hafði meiri áhuga á að stara á mig en að fylgjast með því sem hann ætti að vera að gera, keyra, þannig að hann klessti á mótórhjól með 2 farþegum, sem betur fer var enginn á mikilli ferð og enginn meiddist.

Áðan vissi ég ekkert hvað ég ætti að gera við sjálfa mig. Justin eldaði kvöldmat. Og tók af borðinu og bað mig bara um að vera ekki fyrir sér. Ég stóð samt yfir honum allann tímann, því jú, ég vissi ekkert hvað ég ætti að gera.

Eyða eyða eyða... erum búin að panta sófa, sem kemur eftir 2 vikur, sértilbúna skó sem koma á morgun, kaupa DVD spilara þar sem X-Boxið dó um helgina, og fægiskóflu (ég keypti bláa svo að Justin noti hana, af því að hann neitar að nota straujárnið þar sem það er fallega bleikt og einstaklega gaman að strauja með því.)
Þetta er orðið ferlega langt.

Ég ætla að horfa á djévaffdjé með nýja spilaranum okkar.

Ef ég væri orðin lítil fluga...

þá myndi ég sko flúga til Íslands og Ástralíu.

Get það ekki.. því ég þarf að fara í flugvél. Og það kostar mun mun mun meira en mánaðarlaunin mín.

Ég byrjaði að hata AirAsia meira en ég hef gert hingað til í gær. Það var auglýst flug til Melbourne á 84 dali.. engin aukagjöld, þetta er verðið. Svo er það bara lygi og það kostar hátt í 300usd aðra leiðina frá KL. Svo var auglýst flug 160 dalir aðra leiðina frá KL til London... Nei... 4 dögum og 800 dollurum seinna yrði ég að fara aftur til Kambódíu næsta dag, því fríið mitt væri búið..

Mitt hjarta er brotið og ég er svekt. Afhverju gera flugfélög þetta. Hvergi í auglýsingunni stóð verð frá. Og ég prófaði fleiri daga bara randomly frá 1 okt - 30 apríl sem er ferðatímabilið og það var allt í ruglinu ekki einu sinni nálægt verðinu sem var auglýst.

:(

Man Day og fyrsta Gay Pride

Sæl nú,

Sigrún og Gústi hafa þá verið hér í viku. Við höfum gert alskonar. Farið á markaði, borðað mat, drukkið bjór, farið í strandarpartí á Lakeside inni á Moskito bar, Gústi hefur hrætt hórur vegna hæðar sinnar, og við héldum MANDAY hátíðlegann með öllu tilheyrandi. Ég vann Go-kartið, náið að lap-a Sigrúnu tvisvar sinnum, Gústa einu sinni og Kim næstum því þrisvar...ég þurfti að fara útaf brautinni því ég var búin að vinna. Svo skutu Sigrún og Gústi úr byssum, ég og Kim öskruðum bara. Fórum svo að ná í Jurriaan og skelltum okkur á box sem var allt í lagi. Happy hour var byrjaður þannig að um að gera að fá sér hressingu. Leigðum bát og sigldum í klukkutíma en urðum að sleppa Snowy's vegna þess að það ringdi og moldin er sleip og brekkan er brött sem þarf að klifra upp frá bátnum. Þá skildu leiðir okkar en bara í smá stund því við hittumst aftur og borðuðum skítugann indverja. Nokkrum drykkjum var slátrað áður en við héldum í mjög manly karíókí. Eftir að hafa sungið eins og stungnir grísir í klukkutíma leituðum við uppi bestu girlie barina. Knickers and Liquors var að loka þegar við komum þangað. En stelpurnar þekkja mig þannig að þær opnuðu bara aftur fyrir okkur og sýndu súludans og nudduðu okkur. ...Allt í allt mjög góður dagur og kvöld og nótt.
Ég og Sigrún áttum svo frekar stelpulegann dag í gær á meðan Gústi svaf. Við Sigrún vorum svo ferlega hressar þegar við vöknuðum, eftir að hafa sofnað aftur eftir að hafa verið vakin af helv... kallbjálfanum sem ég leigi hjá. Hvers konar brandari er það að byrja framkvæmdavinnu á íbúðinni sinni klukkan 7:30 á sunnudagsmorgni?!?! Ég fór fram á gang með hárið út í loftið og steitti hnefann og horfði illilega á grey þrælana sem urðu að vinna á svo syndsamlegum tíma. Fancy börger, boutiques og pedicure.

Núna þarf ég að klára að pakka öllu mínu, sem eru nú bara 5 kassar og ferðataska, og pakka bikini-inu í aðra tösku, fara á ströndina og flytja á laugardaginn.

Annars er það skemmtileg tilviljun að fyrsta Gay Pride í Kambódíu er akkúrat vikuna sem kóngurinn á afmæli. Það hafa lengi verið orðrómar um að kóngurinn sem samkynhneigður þannig að kannski kemur hann úr skápnum núna. Við reyndar missum af þessum herlegheitum því við förum á ströndina á miðvikudaginn eftir vinnu hjá mér, og Sigrún og Gústi þurfa að vakna eldsnemma á sunnudaginn til að fara til Íslands...kannski mér takist að plata þau í Gay Pride Partí á Pontoon. Alvöru bakpokaferðamenn fara hálf fullir og hálf þunnir í rútur og flug...þannig að afhverju ekki þau.

Oh við sjáum til.

Jæja,
ég ætla að klára að pakka íbúðinni minni.. hlakka svo til að flytja og fá Justin minn heim.

Indonesia

Tha er eg komin heim i heidadalinn... thad var nu meira en eg helt ad komast hingad. Ad flugja i 3 klukkutima tok 17 tima ferdalag! Sma gongutur, tuktuk, bedid eftir flugvel, flogid til Singapore, bedid i 5 klukkutima, flogid til Jakarta, bedid eftir rutu, farid um bord i rutu til Bogor... Venjulega tekur 1.5 klukkutima ad komast thetta fra flugvellinum. En i dag var oedlilega mikil umferd og thad tok 4 klukkutima! Hressandi. Svo tok klukkutima allavega ad komast heim fra rutustodinni i Bogor. Jaeja... thad hafdist tho. Thegar eg fer svo heim i naestu viku ad tha mun thad taka lengri tima! Tvi eg tharf ad sofa a Changi, sem verdur hressandi tvi eg get ekki tjekkad mig inn allaleid med Jetstar. Svona eru thessi Budget flugfelog leidinleg.

A morgun eru kosningar, fra klukkan 7 ad morgni til hadegis. Eg aetla bara ad fara i Tajur og skoda galladar toskur. Og i Hypermart a Hyperutsolu ad kaupa kodda og lak. Svo er thad afmaeli vinkonu minnar, og Jakarta og  hitta alla. Gaman! Thad er vist islendingur i hverfinu minu...annar en eg. 

 En mikil oskop er Bogor buin ad breytast. Alskonar nytt. Ny hotel, nyjir vegir, nyjar verslanir, fullt af utlendingum. Thegar eg var her fyrst var eg ein af 5 hvitingjum i baenum. Allavega sa eg ekki fleiri en 5 a heilu ari.

En ja, eg er eiginlega bara ad rofla herna. Held ad thad se kominn timi a ad eg fari ad sofa! Vaknadi alveg sjalf an vekjaraklukku fyrir klukkan 5, var svo stressud ad missa af velinni minni og thar ad leidandi ad tapa fullt af peningum. 

Gledilega paska. Mig langar i paskaegg og malshatt... ekkert svoleidis her, ne i Kambodiu.

Hús og Híbýli

Eins og það getur nú verið gaman að skoða húsablöð og húsgögn, þá getur það verið algjör martröð að skoða íbúðir og hús, sér í lagi í PPhen. Ég fór í dag að skoða tvennt. Ein var furðuleg og lyktaði asnalega og stórkostlega over priced.. Hin var allt í lagi, en samt einhvernvegin ekki...það var bara eitthvað rangt við hana. Og ég var ekki heldur það hrifin af garðbekknum sem var notaður sem sófi. En mjög stórar og góðar svalir. Svo fékk ég að sjá eitt að utan sem gæti verið ágætt, samt á 1stu hæð og frekar nálægt girlie börum og engar svalir. Ég vildi óska að Brocon væri með eitthvað á leigu sem við Justin gætum fengið. Því ég sakna fyrstu íbúðarinnar minnar. Hún var fullkomin. Ég mun aldrei gleyma svipnum á Justin þegar hann kom að sækja mig á fyrsta stefnumótið okkar. Hann hélt að ég byggi í einhverri skítaholu, svo sem skiljanlegt eftir að hafa vaðið rusl upp á læri og hoppað yfir skít þar sem eitt rör var sprungið og drepið nokkra kakkalakka og veifað af sér leðurblöku (og ég átti bara heima á annari hæð). Svo opnaði ég hurðina og þá blasti við honum lítið loftkælt himnaríki, en skelfingarsvipur hans blast við mér. Eitthvað er að vefjast fyrir þessum fasteignamönnum mínum með litlu frönsku nýlendu tíma villuna sem þeir ætluðu að sýna mér, ég vona að það skýrist á næsu dögum... Svo ákvað ég líka að tjékka á annari fasteignastofu, bara til að auka möguleika mína á að finna drauma heimilið. Það getur verið algjör brandari að lesa lýsingar á íbúðum, sér í lagi hjá visalrealestate.com !

Annars er það Indónesía ekki á morgun heldur hinn!
Singapore 19. apríl.
Phnom Penh 20. apríl
Pabbi verður ári eldri 23. apríl
Singapore 24. apríl
Phnom Penh 27. apríl
Eydís verður 6 ára 1 maí
Justin fer til Ástralíu 1 maí
Sigrún og Gústi koma 3 maí.
Kóngurinn á afmæli 13-15 maí.(frí í marga daga, og þýðir ekkert nema að fara á ströndina Sigrún og Gústi!)
Sigrún og Gústi fara 17 maí.
Justin kemur heim 20 maí.
Við flytjum vonandi 21 maí og fáum vonandi lánaðann bíl í það allt saman.

Síðustu vikur

Ætli það sé ekki kominn tími á að ég hugsi um það sem hefur drifið á daga mína..

Það er nú ekki mikið svo sem...

Það eru 3 mánuðir og 2 dagar síðan ég kom hingað aftur, mér finnst ég vera búin að vera hér í viku.

Helstu fréttirnar eru þær að Justin hefur ákveðið að vera áfram í Kambódíu með mér. Hann tók dúndur starfi hjá bankanum. Þannig að núna hefst íbúðarleitin aftur! Núna verður það aðeins auðveldara því Justin er tilbúin að eyða ágætri slummu í hýbíli. Fasteignamaðurinn minn segist vera með lítið franskt nýlendutíma hús með litlum garði á leigu. Ekki amalegt það. Mig hefur alltaf langað til að búa aftur í einbýlishúsi og ekki væri french colonial villa amaleg byrjun. Svo mikið er víst að ég hef ekki áhuga á að fara aftur í þjónustu íbúð fyrir útlendinga, miklu skemmtilegra að búa lókal.

Í gær fór ég í brúðkaup vinkvenna minna, Anandi og Michelle létu vaða og giftu sig á Mekong ánni í roki og rigningu. Þar kom fram að undirstaða lesbísks hjónabands væri "trust and union as this hand fisting shows" eins og Charlie mismælti sig kostulega! Það var gleði og ást og hamingja í loftinu. Og þær brúðir yfir sig ástfangnar.
Gæsunin var víst rosaleg, en ég komst ekki í hana því..

Ég flutti í fyrradag þegar gæsunin var.. og allt sem mér var lofað að yrði búið að gera í íbúðinni þegar ég kæmi var ekki búið að gera! Þannig að ég get ekki tekið úr kössum eða töskum, aðalega því hillu einingin sem ég átti að fá er ekki hér.. en þetta vonandi reddast á morgun. Justin var svo elskulegur að fara til Siem Reap til að fara til Laos til að fara til Japan daginn sem ég varð að flytja en skildi bílstjórann sinn eftir til að hjálpa mér. Sary hljóp upp og niður tröppur í gegnum þröngt húsasund í myrkrinu með kassana mína. Honum fannst þetta nú frekar mikil breyting hjá mér og flissaði alltaf smá þegar hann kom inn í nýju íbúðina. Ég gaf honum bjór og handklæði fyrir hjálpina.
Það var mjög skrítið að vera ein núna, því ég hef ekki verið fullkomlega ein síðan í október þegar mamma og Óli voru á Flórída. En ég lít á björtu hliðarnar, nú get ég borðað það sem mér sýnist og horft á stelpu myndir fram eftir öllu.

Það er alltaf nóg að gera hjá Smart-kids. Ég hef tekið Magnús sögukennara í FÁ á þetta og handskrifa öll verkefni. Krakkarnir eru alveg ágætir og farnir að treysta mér. Það eru engin tár lengur hjá Vorthanak, Dara Tepi er farin að tala, Rathanak segir mér ennþá fleiri sögur og Miriam er búin að vera fjarverandi í viku.. Tepi er ný stelpa eftir hádegi, mjög þögul en góð í að skrifa stafina. Mér finnst samt ferkar óþægilegt eitt, þau eru öll í sama bekk, en á sitthvoru efninu, þannig að það er erfitt að kenna tvennt í einu. 2 þeirra kunna að skrifa stafina upp til stórt J og lítið j en hin 2 bara stórt B og lítið b... en það þau eru öll eins með tölurnar, þekkja ekki muninn á 2 og 8. Miriam sem er ný orðin 4ra ára segir alltaf að allar tölur séu 4.
Það er líka nóg að gera hjá Giving Tree. Krakkarnir þar hafa tekið mér rosalega vel og elska sundtímana. Nokkur þeirra hafa meira að segja sagt mér að það sé uppáhalds tíminn þeirra. Það er alveg stórkostlegt að sjá hvað mörg þeirra hafa lært mikið. Þau alveg geisla þegar þeim tekst að gera eitthvað sjálf. Stefna Giving Tree er að kenna í gegnum leik, þannig að við gerum mikið "ring a ring a rosy a pocket full of posy, i teach you i teach you, we all blow BIG bubbles" og svo gerum við "burr" í vatnið. Svo var ég í Lucky Market um daginn þegar Leo litli kom hlaupandi til mín og bað mig um að synda. Svo verða alltaf risastór tár hjá krökkunum þegar þau geta ekki synt, vegna veikinda eða vegna þess að mamma/pabbi/barnfóstran þeirra gleymdu að pakka sundfötum.
Ég skammast mín fyrir hvað ég hef farið lítið á NACA upp á síðkastið, það er bara búið að vera svo mikið að gera eitthvað. En ég fékk alveg stórkostlega og yndislega símhringingu frá krökkunum um daginn úr símanum hennar Kim. Justin finnst alltaf svo sérstakt hvað krakkarnir klifra mikið á mér þegar ég kem þangað, þau svo sem klifra á öllum, en eru æstari í að klifra á mér í rólegheitunum á meðan við spjöllum og lesum ég er alltaf allavega með 6 krakka í fanginu, enginn hamagangur.

Eftir stórfelldar spekúleringar hef ég ákveðið að skella mér til Indónesíu með mánaðarlaunin mín og eyða þeim í átlettum og verslunarmiðstöðvum. Mig vantar gallabuxur. Og ný sundföt þar sem mér tókst að týna uppáhalds bikini buxunum mínum í fluttningunum. Ég fer á miðvikudaginn 8 apríl og verð yfir kambódíska nýja árið og kem heim á mánudags morgun 20. apríl. Ég hlakka svo til að fara til Indónesíu. Komin 2 ár síðan síðast. Fyrir utan að hitta fjölskyldu og vini hlakka ég mest til að fá Mie Baso og Satay Kambing Kecap.

Jæja ég er með eina úrvals lélega stelpumynd tilbúna, og ég ætla svo sannarlega að nýta tækifærið næstu 7 vikurnar!

Ný vinna!

Jæja, ég er komin með vinnu eftir hádegi. :) ég er sund-, ensku- og danskennari hjá Smart Kids. Ég fæ ekki eins mikið borgað og ég vonaðist eftir, en það er ágætt engu að síður, og þá hef ég meira að gera loksins. Það eru samt bara 4 krakkar sem ég kenni. Miriam er kanadísk/Khmer algjör orkubolti og hress stelpa. Rathanak kann 15 orð í ensku, það stoppar hann ekki í að segja mér endalausar sögur á khmer. Dara er voða krúttleg en ferlega feimin en situr alltaf nálægt mér og finnst gaman að sýna mér uppáhaldsbækurnar sínar, Varatanak er feimnari en Dara og frekar hikandi, tekur ekkert sérlega mikinn þátt í því sem við gerum en finnst gott að fylgjast með.
Í dag lærðum við tölurnar, þau kunna að telja, en vita ekki hvað 2 er... en það kemur fljótlega vonandi. Þau kunna nokkra stafi. Við lærðum nýtt lag og dans sem er eins og hókípókí en með tölum. Eftir það lásum við eina bók, púsluðum smá og byggðum sandkastala.
Þannig að núna vinn ég mánudaga til miðvikudaga frá 8-16:30 og fimmtudaga og föstudaga frá 13:30-16:30, eftir vinnu þarf ég að læra sem ég geri líka í hádegishléinu mínu, sjá um heimilið, skrifa og vinna sjálfboðavinnu á NACA (sem ég þarf ekki að gera, en geri því mér finnst það skemmtilegt), ég er eiginlega dottin út úr Who Will, því ég hef bara 24 klukkutíma í hverjum sólarhring.

Það eru 2 vikur í að ég flytji.

Það eru 3.5 vikur í Khmer nýja árið. Nú verð ég að ákveða hvort ég vilji fara til Laos, Vietnam, Kuala Lumpur, Tælands eða Indónesíu. Ákvarðannir ákvarðannir.

Það eru 5 vikur í helgarferð til Singapore.

Það eru 6 vikur í að ég fái Gústa og Sigrúnu í heimsókn, sem er spennandi og smá ógnvekjandi, bara mamma og amma hafa séð lífið mitt hér. Jú Sara Kistín og Steinunn, en enginn úr vinahópunum mínum.

Ferðalag.

Ég er í London. Búin að tjékka mig inn og búin að hanga og bíða í 3.5 klukkutíma, ennþá 5.5 tími í flugið mitt :(. En Singapore Air gaf mér 10 pund til að kaupa mat. Og þegar ég lendi í Singapore á morgun þá verð ég keyrð á A flokks hótel og fæ 3 matarmiða. Almennilegt! Eitthvað annað en að þurfa að borga fyrir afnot af heyrnartólum í Icelandair vélunum.
Núna er ég að borða fría máltið.

Núna er ég að fara að hitta Charlie á eftir, það hefði verið æði ef hún hefði tekið Singapore air flugið, tvær á flottu hóteli í Singapore yfir nótt.. oh jæja. Ég fékk morgunflug frá Singapore í staðinn, en fyndna er að við lendum á eiginlega alveg sama tíma... sem er fullkomið því Martin og hinir kallarnir koma að sækja okkur á völlin, fara með okkur heim til Charlie þannig að við getum rifið upp bikini-in og annann strandaklæðnað til að keyra niður til Sihanouk ville og búa til súper parteyh! Ég veit ekki alveg hvað planið er... en ég ætla að fara aftur til PP á laugard í síðasta lagi. Ég þarf að gera ýmislegt og svo kemur Justin 4ja.
En það verður ljúft að liggja í sólbaði og kokkteilum í nokkra daga.

Ég hvet alla til að fá sér Skype! ég er með innbyggða myndavél svo að allir geta séð mig :D

Ég ætla að ráfa núna um Heatrow og eyða síðust 2 pundunum sem Singapore gaf mér, held ég kaupi bara köku, þar sem ég var að fatta það að ég borðaði aldrei afgangin af jóladesertnum, en ég er með flatkökur með smjöri í plastpoka í töskunni minni og fjólubláann Tópas.

Gleðilegt nýtt ár, og takk fyrir allar góðu stundirnar á árinu sem er að líða.