Harro

Ég las umsögn um hótel eftir japanskann ferðamann.

það er víst mjög góður "itarian lestaulant" í nágrenninu sem er með "derisours pirza". Spennandi. Ég þangað.

jújú.. svo skrifaði maðurinn.

Borg Englana í dag

Það var meiri spenna fannst mér í dag í Bangkok, samt sýndist mér vera meira opið í hádeginu í dag þegar við vorum að fara af hótelinu, það hefur eflaust verið áður en allt varð vitlaust í dag. Stærra svæði er lokað núna,enginn kemst inn og enginn kemst út. Ekket rafmagn eða vatn. Þessi kjarni borgarinnar liggur í lamasessi. 20.000 manns komast ekki til vinnu og þau vita ekki hvort þau fái útborgað fyrir maí mánuð. Markaðurinn fellur. Starfsmenn á hótelinu okkar virtust frekar taugaóstyrkir en héldu samt kúlinu.

Ég er ennþá í Bangkok, þó komin út í útjaðrinn, rétt á flugvellinum og við bíðum eftir fyrsta hópnum frá Óríental sem kemur annað kvöld. Svo fer ég á flugvöllinn á þriðjudaginn að taka á móti mínum hóp og svo ekkert aftur fyrr en í lok ferðar.

Í gærkvöld fórum við Draupnir út af hótelinu til að fá kvöldverð, vorum svo sein í því að það var búið að loka veitingastaðnum á hótelinu samt var klukkan bara rúmlega átta. Jæja, hótelið er jú rétt hjá svæðinu en svona aðeins af aðalgötunni, kannski mínótu niður hliðargötuna. Þegar ég fór út heyrði ég ekkert nema sírenur. Þegar við gengum niður að aðalgötunni brunuðu þrír brynvarðir lögreglutrukkar stútfullir af mönnum í hjálmum og skotheldum vestum. Við hikuðum en héldum svo ótrauð áfram og reyndum að fara á ítlaskan stað í næsta húsi sem var lokað snemma, afhverju spurðum við, þau bentu niður að svæðinu og sögðu "bomb"... við héldum aðeins lengra og fórum á írskann bar. Þar var stuð. Við fengum spræt og appelsín og kvöldmat.

Ég heyrði ekki mikið í skot árásunum, bara smá, þegar ég var að reyna að heyra og var með slökkt á öllu í herberginu. Ég vildi vita hvort það væri satt sem þau voru að segja í fréttunum um bergmálið í skotunum, það er hvort það heyrðist eins mikið og þau vildu meina...
Núna er Silom (þar sem ég var) lokað af mest megnis, við vorum held ég bara rétt tímanleg að fara á næsta stað.

Herinn er útum allt í kringum mótmælabúðrinar og talað er um þá sem vatnsmelónumenn. Það er, grænir að utan (styðja stjórnina eða sýnast ekki hafa skoðun á þessu) en eru rauðir að innan. Það ver vegna þess að margir þeirra eru frá sömu héröðum og rauðstakkar. Eftir dauðsföllin 10. apríl voru jarðarfarir fyrir þá sem féllu, hvort sem það var rauður eða hermaður og þeir voru frá sama bæ víst á svipuðum tíma og sama fólk fór í þær og jafnmikið lagt í jarðarfarinar.

Það er rosalega erfitt að lýsa þessu. Bangkok er í ruglinu í miðbænum og allir eru áhyggjufullir. Í útjaðrinum veit fólk einhvernvegin ekkert hvað er í gangi. Á hótelinu sem við erum á núna sátum við í andyrinu að horfa á fréttirnar og starfsmönnum fundust fyrirsagnirnar frekar fyndnar. Þar til þau sáu myndirnar úr miðri Bangkok. Þá datt niður kjálkinn á þeim og þau steinþögðu. Gerðu sér greinilega ekki grein fyrir því hversu alvarlegt málið er í miðri Bangkok. Við fórum aðeins út að ganga í dag og allt líf var bara venjulegt. Klæðskeri út á götu, götumatur útum allt og börn að leika sér. Engin áhyggja í andlitum fólks og það labbaði og hreyfði sig hægt. Ekkert eins og í

Þar til næst...

22 látnir í átökunum

Bangkok

Ég er í Bangkok. Það er sérstakt.
Maður finnur alveg spennuna í loftinu. Ég fór aðeins út að ganga áðan til að sjá hvar ég er og hvað er í kringum mig. Fólk gengur óvenjulega hratt um göturnar finnst mér og virðist vera stressað. Flestar verslanir eru lokaðar og veitingastaðir líka allt í kringum okkur og hliðar götur svo gott sem tómar. Hverfið á að vera mun líflegra og þetta er frekar fjölmenn borg

Herinn er að loka svæðinu í kringum mótmælabúðrinar.
Það er búið að taka rafmagn af svæðinu.
Hermenn í hundraðatali marsa niður göturnar í kringum mótmælabúðirnar.
Hermenn mega ekki nota byssur að óbreyttum borgurum (þá er átt við að mótmælendur eru óbreyttir borgarar) nema að það sé ráðist á þá samt er mikið um skot en það eru notaðar plast kúlur.
Mótmælendur skjóta á móti, með flugeldum.

Það gengur ekkert í því að leysa deilurnar, samkvæmt talsmanni taílensku ríkistjórnarinnar vilja þeir að mótmælendur hætti mótmælunum og fari heim til sín. Mótmælendur eru reiðir eftir að Commander Red var skotinn í hausinn í gærkvöldi. Mótmælendur eru langt flestir fátækir bændur sem eru ekki sáttir við ríkistjórnina. Ríkisstjórnin, þ.e. æðstu menn í stjórninni, finnst víst ekki vera sýndur nægur áhugi á nýjum kosningum. ...Maður spyr sig hvað þarf að sýna mikin áhuga og hvað þarf eiginlega að gerast svo að ríkið vinni í því að leysa málið.

Ég hélt að hótelið mitt væri lengra frá óeirðunum en það er, en mér var sagt í móttökunni að það tæki svona 15-20 mín að ganga þangað. Ef ég hefði gengið í 10 mín lengur áðan hefði ég líklega endað á svæðinu þar sem allt er að gerast. Það var meira að segja tuktuk bílstjóri sem spurði mig hvort ég vildi ekki fara þangað og benti í áttina að óeirðunum til "að sjá smá aksjón" og svo hló hann ógurlega og lamdi í bumbuna á sér.

Þrátt fyrir að vera eins nálægt og ég er þá heyri ég ekkert. Það breytir því samt ekki að ég ætla ekkert að hætta mér út nema bara út í búð sem er hinum megin við götuna.

Átök í Taílandi

Mánuðurinn sem leið

Halló halló, ég er á lífi og allt í lagi með mig!

Ég hef reynt að blogga á hverjum degi síðustu þrjár vikur, en það er eitthvað að tengingunni þannig að ég get ekki vistað og birt blogg. Ferlega pirrandi. Ég er búin að hafa samband við alskonar tæknimenn hjá blog.is en ekkert gengur.

Annars er ekkert svo mikið búið að gerast.

Manday var haldinn við komu vinar Justins, þar sem bætt var inn Paintball. Það var stuð að venju, go-kart, byssur, painball, kickbox, bjór og almenn gleði.

Um síðustu helgi fórum við á ströndina, það var þriggja daga helgi vegna International Womens day og því var um að gera að drífa sig niður á strönd! Sjór, sandur, sól... þetta venjulega. Góð afslöppum. Vorum í bungalow rétt af ströndini upp á kletti með ótrúlegu útsýni og hengirúmi. Fórum á markaðinn og keyptum krabba og létum elda fyrir okkur þar, borðuðum helling af sjávarfangi á ströndinni að sjálfsögðu.

Við plönuðum líka tvö frí í apríl, eitt á ströndina yfir helgi og annað til Singapore því að í apríl er Khmer nýja árið og þá er viku frí. Við ætlum á Bintang eyju sem er c.a. klukkutíma frá Singapore og liggur af Sumatra í Indónesíu og fara á fjórhjól og versla taxfree. Við ætluðum upphalega til Malasíu en það var svo ferlega dýrt að flúgja..

Svo er það bara þetta dagsdaglega. Vinna, læra, vinna meira og fara á dansnámskeið.

Nú sit ég á Metro, einu af uppáhalds kaffihúsinu mín og fíllinn hún Sambó gengur framhjá, dóttir forsætisráðherrans var að koma á fína fína bílnum sínum sem er svo umbreyttur frá Benz að það er ekki hægt að kalla hann neitt nema með hennar nafni. Og betlari situr á gangstéttinni fyrir utan.

Jæja, best að rumpa þessari ritgerð af svo ég geti haldið Cheeky Sunday hátíðlegann.

Gleði gleði, Erna Sendiherra

Halló halló,

Ég sá annan furðulegan bíl.  Klukkan var 1 um morgun og ég var á leiðinni heim frá Ásdísi og Benjamin.  Bíllinn keyrði fyrir framan okkur.  Tvö stór pálmatré komu út um afturgluggana! Já það er búið að vera mikið stuð í Kambódíu.  Fullt af Íslendingum, svo mikið að Justin kallar íbúðina okkar Sendiráð Íslands í Kambódíu.  Fyrst komu Bylgja sem býr í Malasíu og Sæunn vinkona hennar sem er að fara að vinna á Expo-inu í Shanghai.  Fyrstu helgina í febrúar komu Helga, Þorgerður Anna og Davíð ásamt kólumbískum vini sínum, Felipe.  Helga og Anna voru með mér í kínverskunni þarna um árið og þær komu núna í heimsókn.  Það var mikil gleði að sjá þær aftur.  Tjúttuðum smá á föstudagskvöldinu og spiluðum Jenga. 

Á laugardeginum var Manday með öllu tilheyrandi.  Íslendingum og kólumba til mikillar gleði.  Grillið okkar var loksins komið til Phnom Penh þannig að við fórum að sækja það og settum það saman og grilluðum!  Svín, rækjur og kartöflur og salat (það fór samt ekki á grillið).  Ásdís, Benjamín, Freyja og Gaia komu í veisluna og það var Íslendingaparti með Helgu, Önnu, Davíð, Felipe og Mike á svölunum okkar, sem ég var nýbúin að grisja og gera aðgengilegar, það er ég fjarlægði stóran part af frumskóginum sem var þar.  Alveg hreint æðislegt kvöld.  Fórum svo út að dansa og skemmtum okkur konunglega.

Í gær var bolludagur, ég vissi það af því að Krónan lágvöruverslun sendi mér tölvupóst í síðustu viku.  Þannig að ég bakaði þessar líka fínu vatnsdeigsbollur.  Theary, hreingerningarkonan mín, var alveg himinlifandi yfir þessu öllu saman og fannst þær alveg rosalega góðar!  Svo þar sem ég var hvort eð er með heitan ofn skellti ég í ostasnúða líka, var að hugsa um að gera möffins líka, en ákvað að geyma það þar til á konudaginn, en þá ætlum við að halda bóndadaginn því ég steingleymdi hvenær hann er.  Justin finnst þessar íslensku hefðir miklu skemmtilegri en valentínusardagurinn, sem er haldinn í Ástralíu og tekur glaður þátt í þessu með mér.  Held að við getum þó ekki gert neitt á öskudaginn, verðum að vinna, eða sumardaginn fyrsta... því það er alltaf sumar hérna.

Já og svo komu tveir ljósmyndarar, þeir eru að vinna að bók.  Ég veit ekkert hvað ég má segja, nema það var gaman að hitta þá og hjálpa þeim aðeins.

Núna er kínverska nýja árið gengið í garð, ár tígursins, drekadansarar eru út um allt og trumbusláttur, einstaka kínverji sprengdur og nokkrir flugeldar.  Annars er ég ekki viss, gæti náttúrulega verið byssuskot.  Ekki skemmdi fyrir hjá Khmer-um að það væri líka valentínus á fyrsta degi tígursins.  Því valentínusardagurinn er stærsti dagur ársins hérna!  Margra klukkutíma biðröð á Kentucky Fried Chicken!! NGO-in þræða göturnar og gefa ástföngnum unglingum smokka því margir krakkar hér misskilja valentínusardaginn og sofa hvort hjá öðru í fyrsta skipti, ja.. öryggið á oddinn allavega!

Það er annars allt gott að frétta.  Nýja íbúðin er góð, nema þegar padda eða eðla fara yfir skynjara niðri í bankanum, þá þurfum við að fara út og bíða eftir að einhver komi og slökkvi á viðvörunar kerfinu.  NACA krakkarnir eru sáttir. Vinnnan er góð, Giving Tree og ELT og Oriental.  Allt gott.  Bara miiiiiikið að gera!!

Lifið heil, ekki borða of mikið af saltkjöti og fáið fullt af namminamm.  mmmmmmmm namminamm mig langar í kúlusúkk, bananabombur, freyju bombur og hlaup.  Síðar á þessu ári?

P.S. Ég er úin að fá nokkrar kvartanir vegna bloggleysis, samt er ég alveg viss um að enginn les þetta því þegar ég fer inn á síðuna og skoða hvað ég fæ margar heimsóknir eru það 20-50 þegar ég blogga og set það á smettið en annars er það 1-5.. Hmm.

 

 

Undralandið Kambódía

Mig langar að deila með ykkur einu sem ég sá í vikunni...

Á laugardaginn, um miðnætti á leiðinni heim frá vinum okkur sáum við Justin gamlan Toyota Camry. Ekkert óvenjulegt svo sem. Nema að það kom froða út úr baksætisgluggunum. Mikil forða sem bullað út úr bílnum. Þegar við kíktum betur á þetta sáum við að það var eins og stórt tjald fullt af einhverju í aftursætinu. Bílstjórinn og farþeginn voru strákur og stelpa um tvítugt, mjög alvarleg á svip og andlitin eiginlega klesst í framrúðunna vegna þess að tjaldið í aftursætinu var svo stórt. Utan um skottið var búið a binda varadekkið og stórann poka af steypudufti eða hrísgrjónum.

Kambódía er kölluð Kingdom of Wonder... Á hverjum degi íhuga ég hvað er í
gangi hérna.

Ástralía

Eftir þrjár æðislegar vikur í Ástralíu er ég komin aftur heim til Phnom Penh og er hálfnuð með flutningana í nýju tveggja hæða íbúðina okkar.

20. des flugum við til Melbourne í gegnum Taíland með AirAsia og Jetstar. Það var allt í lagi svo sem. Í Melbourne gerðum við alskonar, fórum í búðir og keyptum jólagjafir, lifðum af fyrstu Ikea ferðina okkar, fórum í bíó og drukkum Ástralskann bjór. Á Þorláksmessu fórum við í verslunnarmiðstöð og þegar við komum þangað spurði ég hvað erum við að fara að gera hér og Justin hafði ekki hugmynd um það svo við fórum bara í ráp þar til við urðum að bruna til St. Kilda hverfið í Melb. til að hitta Lee sem við kynntumst í Phnom Penh til að fara á skútuna hennar að sigla, við drukkum Mumm kampavín, borðuðum ostrur, rækjur, osta, jarðaber og súkkulaði, aðeins betra en að selja bækur í 13 klukkutíma í brennivíns og skötu fýlu. Besta var að ég fékk að keyra skútuna OG við sáum mörgæsir!... Á Aðfangadag flugum við til Adelaide, þannig að, ég var í loftinu þegar jólin hefðu átt að byrja.. en í Ástralíu eru jólin á jóladag. Vð fórum bara á pobbinn og borðuðum bestu önd sem við höfum bæði fengið í Kína-hverfinu í Adelaide. Alltaf stuð. Mér fannst reyndar ferlega skrítið að fara á bar og drekka GT á jólunum, en svona er þetta víst þar. Á jóladag aðstoðaði ég aðeins í eldhúsinu við að undirbúa hádegismatinn sem tók okkur 4 klukkutíma að borða. Kampavín, ostrur, rækjur, skinka, kalkúnn, kjúkklingur, ofnbakað grænmeti, kartöflur, jarðaber, hindber, ís, jólabúðingur, jólakaka, brandísmjör, brandírjómi, brandí brandí brandí. Á milli rétta og drykkja urðum við svo uppgefin að við urðum bara að leggja okkur út í garði því það var 30 stiga hiti og sól. Það var ljúft þar til Nigel (pabbi Justins) ákvað að henda brauðsósu á okkur. Hann er hress kall. Gjafir voru opnaðar. Ég fékk 2 pakka, fyrir utan það sem mér var sent frá Íslandi. Á annann í jólum fórum við að horfa á krikket. Ég fékk að prófa og var bara mjög góð, öllum að óvörum, í að hitta boltann. Skoraði nokkra fjarka og sexur. Justin bjó til eld og við grilluðum og drukkum öl í sólinni. Í Adelaide hitti ég kurteisasta almennings klósett í heimi. Það bíður mann velkominn og spilar tónlist svo þakkar það manni fyrir að nota sig.

Daginn eftir fórum við til Hanhdorf sem er þýskur bær fyrir utan Adelaide, stoppuðum á jarðaberja akri og í súkkulaði verksmiðju áður en brunað var til Naracoorte þar sem við ætluðum að eyða nóttinni hjá fjölskyldu vinum Justins. Þau eru bændur og rækta vín, hveiti og rollur. Vínið hefur verið valið það besta í sinni sýslu og unnið blind próf tvisvar sinnum í röð, ekki slæmt það. Það var gaman að fara á sveitabæinn. Ég fékk að keyra fjórhjól, leika við hunda, spila tennis og alskonar.

Og þá tók langa keyrslan við. Við keyrðum frá Naracoorte til Apollo Bay. Okkur var sagt að það tæki 3-4 tíma að keyra. 8 klukkutímum seinna komum við loksins til Apollo Bay. Við keyrðum Great Ocean Road og sáum postulina 12 sem eru reyndar bara 6 eða 8 núna. Þar sá ég líka fyrsta kóalann. Hann var að rölta yfir götuna og við keyrðum næstum því á hann! Sem betur fer gerðist það ekki. Nú þegar við loksins komum á áfanga stað vorum við uppgefin. Við gistum í húsi sem móðursystir Justins, börn og tengdabörn leigðu yfir jólin. Við sváfum við risastórann glugga með ótrúlegu útsýni yfir sjóinn, ströndina og stjörnurnar, hina nótina var okkur svo kalt að við kveiktum eld. Það getur verið gasalega rómó að gista á gólfinu í húsi með 6 öðrum. Við fórum á ströndina og reyndum að veiða fisk og sólbrúnku. Um kvöldið sáum við allavega 20 kóala og nokkra drop bears sem réðust ekki á okkur sem betur fer!

Til að komast aftur til Melbourne tókum við rútu og lest 30. des. Við vorum rétt yfir nýja árið í Melbourne og á ný árs kvöld var það frekar rólegt kvöld. Við grilluðum í rigningunni og borðuðum pulsur með öðru pari og drukkum freyðivín. Flugeldarnir voru frekar lélegir en allt í lagi. Svo fórum við bara heim til tölulega snemma. Við ætluðum að fara á kappreiðar á ný ársdag en fólkið sem ætlaði með okkur var veikt svo það varð ekkert úr því, við fórum bara í göngu um skrúðgarða Melbourne og tókum því rólega.

Annan janúar flugum við til Sidney þar sem við vorum síðustu vikuna okkar í Ástralíu. Við gerðum nú ekki mikið þar. Ráfuðum um miðbæinn, keyptum jólafjöfina mína frá Justin (kjóll og skyrta og sjávarrétta veisla með sverðfisk, ostrum, rækjum og kræklingar), ég fékk tölvuna mína viðgerða alveg frítt og við komumst að því að ég er mjög góð í lawn bowls. Skemmtilegast var þegar við keyrðum til Manly og Freshwater strandana og eyddum deginum þar. Justin fæddist í Manly sem, áður en hann fæddist, hét bara The Beach eða Ströndin. En því hann fæddist með bringuhár varð að breyta nafninu. Til að komast heim, því Moira (mamma Justins) keyrði okkur, tókum við ferjuna, á leiðinni höfðum við gott útsýni yfir Sydney höfnina, brúnna og óperu húsið. Á föstudaginn var pakkað og farið upp á flugvöll, ég var með 9 kíló þegar ég kom til Ástralíu en 18 þegar við fórum, ekki slæmt :)

Við vorum alltaf að hitta fólk með furðulegustu tengsl til okkar. Einn var hálfur Kambódi, besti vinur annars býr í PP og kenndi box með boxara sem við þekkjum, Emiliana Torrini var með tónleika bæði þegar ég var í Melbourne og í Sydney, enn annar er að fara til Íslands í sumar og svona mætti lengi telja!

En núna erum við komin heim til Kambódíu, 4 kílóum feitari og flutt inn í nýja íbúð sem er á 4-5 hæð með engri liftu. Eldhúsið og stofan eru tilbúin, fataherbergið er að klárast og svalirnar eru eftir. Við fáum grill sent frá Ástralíu bráðum.
Íbúðin var ógeðsleg þegar við komum inn, lyftum upp mottu sem var undir kaffi borðinu það var sentímeters þykkt lag af drullu og ógeði og risa pöddum sem ég hef aldrei séð áður. Þannig að gærdagurinn var hressandi.

Á morgun byrjar vinnan aftur. Það er skemmtilegt. Efast um að við getum farið ofan í sundlaugina því það er svo kalt hérna, þó ekki eins kalt og var í Ástralíu flesta dagana sem við vorum.

Jæja, ég ætla að halda áfram að taka upp úr kössum.

Gleðilegt nýtt ár!

Afsakið hlé...

Vinna og lærdómur er það eina sem er í lífi mínu núna.

En þetta er búið að gerast síðasta mánuðinn:

Hitti ekki Villa prins.

Hitti eiganda Óríental ferðaskrifstofunnar, Viktor Sveinsson, sem er jafnframt yfirmaður minn, betra er seint en aldrei... búin að vinna saman í nokkra mánuði en bara með tölvupóstum og skype.

Svínaflensan, eða svo er mér sagt, fór ekki til læknis því ég vildi ekki vera læst inn á Calmette s(kíta)pítala í einangrun í byrjun prófatarnarinnar og þegar ég var að leggja lokahönd á öll verkefnin mín. STUÐ!

Við fengum frábæra íbúð. $400 á mánuði með öllu, rafmagn, vatn, sjónvarp, húsgögn, alvöru eldhús með safavél og alskonar, þvottavél og þurkari, skrifstofa og fataherbergi í báðum herbergju (hint hint fólk að koma í heimsókn í gestaherbergið mitt), skrifstofa (YES! alvöru aðstaða til að vinna og læra heima), svalir með útsýni yfir Tonle Sap og Mekong, öryggisvörður. Eeeen bara eitt baðherbergi á neðri hæðinni, ekkert uppi, flísar á öllum gólfum og ef eðlur eða skordýr fara óvart fyrir skynjarana niðri í bankanum munum við vakna... Það er ekkert fullkomið í þessum heimi greinilega.

Árshátið ANZRoyal. Það var gaman. Justin var kóngur í skemmtiatriði deildarinnar sinnar. Þau unnu ekki sem er bara fáranlegt! Árshátíðinni var sjónvarpað í beinni útsendingu. Ég er ekki að grínast.

Erum með hreingerningarkonu í láni. Það er sko ekkert grín að vera að gera lokaverkefni og lokapróf í rúmlega fullri vinnu og að eiga að sjá um heimilið líka. Rithia er æði.

Ég veiddi rottu í gildru. Fyrst komu bara geckoar í gildruna og festust á límplötunni og svo 2 dögum seinna voru þeir horfnir og maurar útum allt. Það var ekki skemmtilegt að myrða mitt fyrsta dýr, en þetta er stórkostlega sýkt dý, alskonar pöddur sem búa á þeim sem geta drepið mann ef þau komast á mannfólk og ekki gott að hafa rottukúk útum allt, gjörsamlega allt. Justin hefði nú átt að sjá um þetta, en hann var í Siem Reap að gefa mér frið til að læra og hlaupa í hálfu maraþoni í góðgerðarskyni, og hann þurfti að fara á ráðstefnu.

Ég keypti nýjann kjól, sólgleraugu, bol, tvær bækur, 6 DVD, brauð, hlaup og súkkulaði á innan við 4000 krónur. Ekki slæmt það... Miklu betra en að læra fyrir próf.

Próf í inngangi, gekk bara vel.

Próf í etnógrafíu er á miðvikudaginn. Búin að lesa fullt af greinum og Malinowski, nú eru það Nuer og beljurnar þeirra sem eiga mig, þar á eftir koma konur sem eru þreyttar á að gráta í Guinea-Bissau. Gleði gleði!

Frábært að læra undir próf í Kambódíu. Frábært að taka próf alein inn í einhverju fundarherbergi með manni sem starir á mig eins og enginn sé morgundagurinn í þrjá klukkutíma!

Hanwei vinur minn ætlar að kíkja í heimsókn um helgina. Nóg að gerast þá, leikrit, próflokafagnaður, óviðeigandi partí og kampavíns bröns til að fagna próflokum (að öllum líkendum, ef Justin verður kominn frá Singapore).

Núna eru bara 13 dagar í að við förum til Ástralíu! og 5 vikur þar til við flytjum!

Læra = gleði :) eða ég er að reyna telja sjálfri mér trú um það

Þar til síðar,

Erna

Óttaslegið grænmeti.

Ég er að fara í afmæli í kvöld. Þemað er grænmeti. Allir eiga að koma með grænmeti og sá sem kemur með það frumlegasta vinnur. Ég ætla að fara með Michael Jackson maís. Þá hlýt ég nú að vinna.

Nú erum við búin að bóka flug til Siem Reap, undarlega ódýrt miðað við að við förum á Water Festival. Við ætlum við að gista á : angkormiracle.com/ ...5 stjörnur á $60 (kostar annars $300,næst best á eftir minnstu svítunni), ekki slæmt. Það verður ljúft! Fjórir dagar af rómantík, Angkor, svefni. 

Á miðvikudaginn borðaði ég kóreiskt í fyrsta skipti. Við fórum í viðskitpakvöldverð með Mr.Lee sem er kóreiskur viðskiptamaður og fjárfestir bauð okkur út til að halda upp á að hann er að fara að kaupa hrísgrjónamarkaðinn í Kambódíu, og ætlar að búa til mörg hundruð störf og alskonar. Það var skemmtilegt. Hann sagði okkur eitt mjög áhugavert, fyrir einhverjum árum þegar hann vann í Kaliforníu. Þar eru ræktuð hrísgrjón og allri umframframleiðslu var bara hent í sjóinn, en ekki gefin til fátækra. Hann talaði um allt upp að 40 tonnum í fiskamat! Synd og skömm.

 Það tók mig rúmlega hálftíma að komast í vinnuna í morgun. Minn vanalegi motodop var ekki fyrir utan húsið okkar, bara einhverjir unglingar sem ég þoli ekki, þeir keyra of hratt og kölluðu mig feita belju og sýndu mér löngutöng einu sinni þannig að ég þygg ekki far með þeim. Enívei, ég varð því að taka einhvern góðlegan ókunnugann mann. Bað hann að fara Norodom, hann sagði nei, förum Presstræti. Ég sagði ok... svo sagði hann nei því það er svo mikil umferð þar. OK, sagði ég, förum þá niður Monivong. Já góð hugmynd sagði hann.. en nei... hann hélt bara áfram og áfram og reyndi eftir bestu getu að láta hann stoppa og snúa við, en hann sagðist vita um styttri leið. Og hann fór lengra og lengra niður Russian Blvd.  ég var ekki sátt við þetta og öskraði á hann "Farðu til baka, ég þarf að fara í vinnuna, ég er orðin of sein allt útaf þér gamli api". Hann sagði já já ég beygji hérna niður og við förum í BKK1. Svo stoppaði hann og vildi láta mig bíða einhverstaðar út í andskota. Ég þver neitaði og um leið og hann hvarf bak við bíl til að fara inn í eitthvað hús hljóp ég! Ég veit ekkert hvað hefði gerst ef ég hefði beðið en ætlaði ekki að ógna örlögunum! Var samt frekar skelkuð og vonaði að hann kæmi ekki á eftir mér og um leið og ég fann annann móto gæja stökk ég á hjólið og bað hann um að fara hratt hratt í BKK. Mig sakaði ekki, en þetta var frekar óhuggnalegt!

Eftir vinnu fór ég á markaðinn... aldrei áður hef ég kúgast á markaðnum. Ég ætti að vera vön lyktini sem er þar en allt í einu bara var ég ekki að meika það. Þurkaði fiskurinn, betel hneturnar, kjötið, smokkfiskurin...allt bara varð of mikið.

Þetta er bara búinn að vera einn af þessum dögum einhvernvegin.

 Ég kenndi samt sjálfri mér að gera heljarstökk! Það var hryllilega gaman! Ég og Sokuntea (aðstoðarmanneskjan mín) stukkum alveg milljón sinnum á milli sundtíma. 

 Góða helgi, ég veit að mín verður full af lærdóms-stuði!! Ohj bara! 

 

 

Blóm og ferðalög

Ég ætti að vera að læra jafnvel að skrifa sundskýrslur eða ballet skýrslur, nú eða að plana næstu önn í sundinu og balletnum. Ekki má gleyma að vinna að verkefninu hjá Oríental. Sömuleiðs ætti ég að skúra og þvo fjall af þvotti En...það er svo langt síðan ég bloggaði að það fær að bíða

Justin átti afmæli fyrir 2 vikum, tuttugu og sjö ára unglamb. Ég bakaði köku. Hún misheppaðist smá, aðalega af því að hún neitaði að bakast. En hún var hryllilega góð. Bara svona venjuleg hvít kaka með balckberry sultu og súkkulaði krem búið til úr 55% súkkulaði og appelsínu líkjör. Ég bakaði líka smákökur með súkkulaði bitum og haframjöli. Og brauð, en það var eiginlega mest handa mér.

Við erum loksins komin með flug heim frá Sydney. Við verðum í 3 vikur í Ástralíu og erum búin að plana allt en bara gróflega. Phnom Penh-Bangkok-Melbourne-Adelaide-jól-keyra-Naracoorte-vín-keyra meira-Great Ocean Road-Point Break-Bells Beach-Patrick Swaze-Melbourne-Nýtt ár-Kampavín-veðkappreiðar í sveitinni-fæ ekki að vera með hatt-klappa kengúrúm-klappa emú-klappa kóala-borða emú og kangaroo-bíó-búðir-Sydney-Bondi-sigla-Manly-TeitiHart-Darwin-Singapore-Phnom Penh.
Ég hlakka rosalega til alls sem við ætlum að gera. Hlakka samt ekkert það mikið til að versla því ég þekki ekki búðirnar en ég verð að kaupa ný föt.. það er nú bara synd og skömm að vera hvít kambódísk eiginkona bankamanns í mölétnum fötum með eiginlega ónýta tösku. Justin ætlar að finna góðu Factory outletin fyrir mig svo ég geti keypt fullt Cheap and Best. Kannski hittum við líka The Wiggles því þeir voru að gefa okkur til að gefa Who Will fullt af dóti.

Eftir tvær vikur er frí hjá okkur, það er Vatnshátíð eða Water Festival. Það er ekki beint mín hugmynd að afslappandi fríi að vera föst í íbúðinni minni á fjórðu hæð og ef ég myndi hætta mér út myndi taka mig klukkutíma að labba það sem tekur 2 mínótur. Þannig að við ætlum til Siem Reap í nokkra daga, skoða Angkor í tuttugasta skipti og fara í fiskabað og slappa af við sundlaug. Ég verð að vera búin að læra allt fyrir þann tíma svo ég þurfi ekki að hafa áhyggjur af neinu nema að fara í bikini-ið og hvar kokkteilinn minn er.

Þegar við vorum að tala um þetta um daginn föttuðum við að við höfum aldrei farið til Siem Reap saman né til vestræns lands. Við höfum heldur aldrei farið að versla föt saman. Alskonar nýtt að gerast.

Ég var að kaupa blóm handa Justin í gær. Það mætti halda að fólk hafi aldrei séð hvíta manneskju kaupa 5 gladíólur. Það voru allavega 20 manns sem hópuðust í kringum mig á meðan ég skipaði sölukonunni fyrir um hvaða blóm ég vildi og hvað ég ætlaði að borga mikið fyrir. Ég kýldi næstum því einn. Hann spurði mig þegar ég var á leiðinni í blómabúðina hvort ég vildi moto svona 13 sinnum, ég neitaði "oday awkun" í hvert skipti. Þá varð hann reiður og sagðist vita sko hvar ég ætti heima og gæti alveg keyrt mig heim. Ég beið eftir blómunum og hann ásamt 5 öðrum moto köllum héldu áfram að bjóða mér moto. Ég hefði haldið að 20 neitanir væru nóg en greinilega ekki. Þeir hafa eflaust ætlað að þreyta mig niður og að ég myndi taka moto bara til að þeir myndu halda kjafti. Þeir fóru að kalla mig ljótum nöfnum á khmer... Þegar ég loksins fékk blómin í hendurnar og ætlaði að labba í Sorya til að kaupa í matinn héldu þeir áfram, allir ætluðu að keyra mig heim. Þannig að ég sagði að þeir væru með andlit eins og gamlir apar og ég myndi sko muna þá og aldrei taka moto hjá þeim, frekar myndi ég labba í hinn enda Phnom Penh en að fara með þeim.

Fyrir utan þetta er ekkert að frétta. ELT í fríi, sundið og balletin ganga vel... hamingja og yndislegheit.

Best að snúa mér að störfum eftirmiðdagsins.
Þar til næst