Fluttningar

Þá erum við Justin komin með nýja íbúð. Voða fín, með parketi í stofuni og ekki glansandi flísum upp um alla veggi, almenninlegt eldhús og 2 herbergi. Ég er svo heppin að vera að fá víking og valkyrju í heimsókn til að hjálpa mér að flytja.

Annars er allt hið besta að frétta. Gaman í vinnuni, er samt alltaf að leita af einhverju meiru til að gera. Buddan mín er ekki beint að springa á saumunum.

Gaman að vera til.
Sól, ást og hamingja.

Svo leið ein vika...

Síðan ég tjékkaði mig inn í Jakarta og svaf á Changi í Singapore hef ég séð 50 íbúðir í PPhen, þvegið 8 kíló af þvotti, gengið um alla PPhen til að finna íbúð...sofið yfir mig og næstum misst af fluginu til Singapore, hitt minn elskulega Justin, farið á fína bari, borgað 13 dollara fyrir einn drykk, farið á hvítann klúbb (SupperClub) og farið í fyrsta skipti á dinner and a movie deit með Justin, við höfðum aldrei farið í bíó saman.. skoðað ChinaTown, Little India og listasafn og ráfað um Singapore. Núna erum við komin í litlu íbúðina mína og erum búin að sjá 5 íbúðir í dag.. þetta gegnur allt í lagi, við skulum finna eina á næstu dögum.

Og núna þarf ég að þjóta í vinnuna.

Stuð í Indónesíu..

Þar sem ég er núna á leiðinni heim til Phnom Penh og hef ekkert nema tíma til að drepa er best að segja ykkur frá dvöl minni í Indónesíu.

Á fimtudaginn fór ég bara um Bogor og ekkert merkilegt gerðist.
Á föstudaginn hitti ég Iin vinkonu mína og mömmu hennar og pabba og litlu frænku hennar, við fórum um og skoðuðum í búðir og spjölluðum og vorum hress. Um fimm leitið hitti ég svo Gama, Andre og Svan frá AFS. Svanur er ungur skiptinemi. Hann býr ekki bara í hverfinu mínu í Bogor heldur líka í Reykjavík. Við fórum ekki bara í sama grunnskóla og menntaskóla á Íslandi heldur er hann líka í SMAN 1 Bogor! Það var rosalega fáránlegt fyrst að tala á íslensku en svo komst ég í gýrinn og við hættum bara ekki að tala. Við 4 fórum í bíó á Monsters vs. Aliens sem er bara snild. Ég kom heim mjög seint það kvöld, eða rétt um 10, og enginn var reiður við mig. Þegar ég var skiptinemi varð ég að koma heim um sólsetur.

Á laugardaginn fór ég til Jakarta með mömmu til að gista hjá Inda frænku og Andi frænda. Inda er dóttir systur mömmu. Ég fór svo í eitt af óteljandi nýju verslunnarmiðstöðvunum til að hitta Remi vin minn. Ég keypti hvítann og bláann blómakjól og bol og sólgleraugu og eyrnalokka og krem. Við Remi og Tomy (sem ég held að sé kærasti Remis) hittum svo Irwan frá Filipseyjum og 8 aðra stráka sem voru allir frekar samkynhneigðir einhvernvegin, og nú er ég algjörlega að steríótýpa.. Við fórum í aðra verslunnarkeðju til að fara á fínann sushi veitingastað í mjög seinann kvöldmat. Við vorum á gestalista fyrir X2 sem er klúbbur í annari verslunnarmiðstöð. Þar sem ekki gafst tími til að fara heim og skipta um föt skellti ég mér bara í nýja kjólinn í bíl fullum af strákum sem flissuðu voðalega yfir bröltinu í mér, en þeir voru allir með lokuð augun. Sem betur fer hafði ég ákveðið að fara í almenninlega sandala ekki bara þonga og var með maskara í töskunni. Jæja við komum á X2 en þá mátti ég ekki fara inn, þrátt fyrir að nafnið mitt væri á listanum. Því stelpur verða að vera í háhæluðum skóm. En þrátt fyrir reglur komst ég inn.
Ég var eina stelpan í flötum skóm og jafnframt eina stelpan með náttúrulegann hvítann húðlit á staðnum sem eru 2 hæðir og á þeim 2 hæðum eru 4 skemmtistaðir inní einum. Að sjálfsögðu voru ljósmyndarar á staðnum og að sjálfsögðu var þetta afmæli fyrir eitthvað Ubermodel í Indónesíu sem ég hef aldrei heyrt um. Jæja... ég endaði á því að dansa dangdut við eina af frægustu dangdut söngkonum Indónesíu og almennt stuð bara. Þó að allar hinar stelpurnar voru í hælum steig enginn hæll á mig! Það var mjög ánægjulegt.

Á sunnudaginn fór ég svo í afmæli hjá Miu vinkonu minni. Ég var að sjálfsögðu búin að steingleyma því að það voru páskar þar til að amma Dísa hirngdi í mig. Mia gaf mér líka bollaköku með páskaeggi úr marsipani ofan á kreminu. Það var alveg frábært að hitta Miu aftur! Og foreldrar hennar eru æði líka. Þau voru hin fjölskyldan mín. Ég átti 3 fjölskyldur á meðan ég var skiptinemi, sú 3ja var fjölskylda Eku.

Á mánudaginn var ég bara slök heima og fór svo með Inda að kaupa snyrtivörur og hitti svo DIna vinkonu mína í Grand Indonesia, ég keypti annan kjól. Svo fór ég að hitta Inda á veitingastaðnum hennar og vini hennar sem ég man ekkert hvað heita.. þeir reyndu að kenna mér sundanesísku, ultankonlah er það eina sem ég man.

Á þriðjudaginn var bara leti og meiri leti. Fór í creambath og fótsnyrtingu og ekkert mikið meira...

Á miðvikudaginn ætlaði ég til Bogor en af því að það átti að vera SMUNSA hittingur á föstudaginn nennti ég ekki heim, og ég fæ að vera lengur úti í Jakarta ákvað ég að vera áfram. Ég og Inda fórum í ITC Kuningan þar sem ég keypti litla tösku og háa hæla og nærhald af fullklæddri múslimakonu sem sagði mér alskonar kynlífssögur sem fylgdu hinum og þessum pínu nærfötum og nærbuxum sem voru ekki mikið meira en tannþráður, og gollu. Svo fórum við að hitta Andi á Rax sem er nýji poolstaðurinn sem hann rekur. Svo fórum við á veitingastað Inda.Þá var ég uppgötvuð.. ljósmyndari sá mig og vildi gera einhverja myndatöku með mér, og hann talaði um nýja sápuóperu sem ég gæti verið fullkomin í. En... það átti allt að vera í næstu viku og þá verð ég í Phnom Penh svo að það var ekkert úr því því miður. Svo hitti ég Gete vin minn. Við fórum um á mótórhjólinu hans og vorum í góðum gýr. Inda lokaði ekki veitingastaðnum fyrr en 3 þannig að ég var að deyja úr þreytu.

Á fimtudaginn var ég bara heima með krökkunum hennar Inda, Kayla og Farrel. Við lékum prinsessur og klipptum út pappírsdúka og töldum upp á 10. Um seinnipartinn fórum við svo í Plaza Semanggi og keypti kodda og buxur. Við borðuðum í Skydining sem er á 10 hæð og nutum útsýnisins fór ég svo á veitingstaðinn hennar Inda og hékk með vinum hennar til lokunnar.

Á föstudaginn var ég bara heima að bíða eftir systur minni henni Ditu. Ég ætlaði að hitta SMUNSA vini mína en... allir þurftu að vinna over time þannig að því var frestað. Seinna um kvöldið fórum við á veitingastaðinn hennar Inda og létum okkur leiðast.

Í gær vaknaði ég klukkan 5:30 til að fara til Bogor með bílstjóranum og foreldrum Inda. Það var frekar leiðinlegt að kveðja, en það fylgir þessu.. Svo fór ég í Botani Square með mömmu. Ég fór svo í Tajur að skoða töskur og bíða eftir SMUNSA. Við ætluðum að hittast klukkan 12:30 en að sjálfsögðu kom enginn fyrr en alltof seint, ég beið í næstum 2 tíma! Jæja, við fórum á Death By Chocolate and Spaghetti. Átum dýrindis súkkulaði kökur og skröfuðum um það sem hefur gerst síðustu 5 ár, frá því að við útskrifuðumst úr SMUNSA. Ég fór svo heim til að pakka. Mia komst ekki á ríjúníónið þannig að ég fór til hennar um kvöldið til að gista. Hún var ein heima og það var svo bjrálað veður að koma að hún vildi ekki vera ein... og að sjálfsögðu vildi hún hitta mig einu sinni enn áður en ég færi. Við pöntuðum pizzu, lökkuðum á okkur neglurnar og horfðum á rómantískar gamanmyndir fram eftir öllu.

Í dag kvaddi ég Miu, foreldra hennar, foreldra mína og systur. Tók rútu á flugvöllinn, ég var svo hrædd um að það yrði brjáluð umferð, sem var ekki, svo ég er búin að bíða hér í 2 tíma, núna get ég farið að tjékka inn bráðum til að fara til Singapore, til að bíða þar í 6 klukkutíma til að fara til Phnom Penh. Það er náttúrlega fáránlegt að það taki mig um 17 klukkutíma að fara svona stutt! En jæja, cheap and best býst ég við... Annars gleymdi ég matarpokanum mínum í rútunni, þannig að ég varð að hlaupa á eftir henni með töskuna mína úttroðna, handfarangurinn minn og tölvutöskuna. Það var hressandi. Annars er ég ekki mikið búin að gera, bara fylla bumbið af súkkulaði og skrifa þetta. Og já... venjulega þyngist ég í Indónesíu... en núna hef ég lést ótrúlega, eitt kíló í viðbót og ég er raunverulega búin að ná þyngdinni sem ég vildi. Þá er bara að viðhalda því eða að setja nýtt takmark?

Jæja, best að tjékka inn.

Jakarta

Eg er a lifi, buin ad vera i Jakarta sidan a laugardaginn ad njota lifsins. Jakarta hefur lika breyst a sidustu 2 arum. Endalausar verslunnarmistodvar og umferdartempur.

Eg segi fra viku minni i JKT a naestu dogum. Eg timi ekki ad eyda tima og peningum a thessu warneti i ad skrifa um thad. Frekar dodgy lid herna...

 

Indonesia

Tha er eg komin heim i heidadalinn... thad var nu meira en eg helt ad komast hingad. Ad flugja i 3 klukkutima tok 17 tima ferdalag! Sma gongutur, tuktuk, bedid eftir flugvel, flogid til Singapore, bedid i 5 klukkutima, flogid til Jakarta, bedid eftir rutu, farid um bord i rutu til Bogor... Venjulega tekur 1.5 klukkutima ad komast thetta fra flugvellinum. En i dag var oedlilega mikil umferd og thad tok 4 klukkutima! Hressandi. Svo tok klukkutima allavega ad komast heim fra rutustodinni i Bogor. Jaeja... thad hafdist tho. Thegar eg fer svo heim i naestu viku ad tha mun thad taka lengri tima! Tvi eg tharf ad sofa a Changi, sem verdur hressandi tvi eg get ekki tjekkad mig inn allaleid med Jetstar. Svona eru thessi Budget flugfelog leidinleg.

A morgun eru kosningar, fra klukkan 7 ad morgni til hadegis. Eg aetla bara ad fara i Tajur og skoda galladar toskur. Og i Hypermart a Hyperutsolu ad kaupa kodda og lak. Svo er thad afmaeli vinkonu minnar, og Jakarta og  hitta alla. Gaman! Thad er vist islendingur i hverfinu minu...annar en eg. 

 En mikil oskop er Bogor buin ad breytast. Alskonar nytt. Ny hotel, nyjir vegir, nyjar verslanir, fullt af utlendingum. Thegar eg var her fyrst var eg ein af 5 hvitingjum i baenum. Allavega sa eg ekki fleiri en 5 a heilu ari.

En ja, eg er eiginlega bara ad rofla herna. Held ad thad se kominn timi a ad eg fari ad sofa! Vaknadi alveg sjalf an vekjaraklukku fyrir klukkan 5, var svo stressud ad missa af velinni minni og thar ad leidandi ad tapa fullt af peningum. 

Gledilega paska. Mig langar i paskaegg og malshatt... ekkert svoleidis her, ne i Kambodiu.

Hús og Híbýli

Eins og það getur nú verið gaman að skoða húsablöð og húsgögn, þá getur það verið algjör martröð að skoða íbúðir og hús, sér í lagi í PPhen. Ég fór í dag að skoða tvennt. Ein var furðuleg og lyktaði asnalega og stórkostlega over priced.. Hin var allt í lagi, en samt einhvernvegin ekki...það var bara eitthvað rangt við hana. Og ég var ekki heldur það hrifin af garðbekknum sem var notaður sem sófi. En mjög stórar og góðar svalir. Svo fékk ég að sjá eitt að utan sem gæti verið ágætt, samt á 1stu hæð og frekar nálægt girlie börum og engar svalir. Ég vildi óska að Brocon væri með eitthvað á leigu sem við Justin gætum fengið. Því ég sakna fyrstu íbúðarinnar minnar. Hún var fullkomin. Ég mun aldrei gleyma svipnum á Justin þegar hann kom að sækja mig á fyrsta stefnumótið okkar. Hann hélt að ég byggi í einhverri skítaholu, svo sem skiljanlegt eftir að hafa vaðið rusl upp á læri og hoppað yfir skít þar sem eitt rör var sprungið og drepið nokkra kakkalakka og veifað af sér leðurblöku (og ég átti bara heima á annari hæð). Svo opnaði ég hurðina og þá blasti við honum lítið loftkælt himnaríki, en skelfingarsvipur hans blast við mér. Eitthvað er að vefjast fyrir þessum fasteignamönnum mínum með litlu frönsku nýlendu tíma villuna sem þeir ætluðu að sýna mér, ég vona að það skýrist á næsu dögum... Svo ákvað ég líka að tjékka á annari fasteignastofu, bara til að auka möguleika mína á að finna drauma heimilið. Það getur verið algjör brandari að lesa lýsingar á íbúðum, sér í lagi hjá visalrealestate.com !

Annars er það Indónesía ekki á morgun heldur hinn!
Singapore 19. apríl.
Phnom Penh 20. apríl
Pabbi verður ári eldri 23. apríl
Singapore 24. apríl
Phnom Penh 27. apríl
Eydís verður 6 ára 1 maí
Justin fer til Ástralíu 1 maí
Sigrún og Gústi koma 3 maí.
Kóngurinn á afmæli 13-15 maí.(frí í marga daga, og þýðir ekkert nema að fara á ströndina Sigrún og Gústi!)
Sigrún og Gústi fara 17 maí.
Justin kemur heim 20 maí.
Við flytjum vonandi 21 maí og fáum vonandi lánaðann bíl í það allt saman.

Síðustu vikur

Ætli það sé ekki kominn tími á að ég hugsi um það sem hefur drifið á daga mína..

Það er nú ekki mikið svo sem...

Það eru 3 mánuðir og 2 dagar síðan ég kom hingað aftur, mér finnst ég vera búin að vera hér í viku.

Helstu fréttirnar eru þær að Justin hefur ákveðið að vera áfram í Kambódíu með mér. Hann tók dúndur starfi hjá bankanum. Þannig að núna hefst íbúðarleitin aftur! Núna verður það aðeins auðveldara því Justin er tilbúin að eyða ágætri slummu í hýbíli. Fasteignamaðurinn minn segist vera með lítið franskt nýlendutíma hús með litlum garði á leigu. Ekki amalegt það. Mig hefur alltaf langað til að búa aftur í einbýlishúsi og ekki væri french colonial villa amaleg byrjun. Svo mikið er víst að ég hef ekki áhuga á að fara aftur í þjónustu íbúð fyrir útlendinga, miklu skemmtilegra að búa lókal.

Í gær fór ég í brúðkaup vinkvenna minna, Anandi og Michelle létu vaða og giftu sig á Mekong ánni í roki og rigningu. Þar kom fram að undirstaða lesbísks hjónabands væri "trust and union as this hand fisting shows" eins og Charlie mismælti sig kostulega! Það var gleði og ást og hamingja í loftinu. Og þær brúðir yfir sig ástfangnar.
Gæsunin var víst rosaleg, en ég komst ekki í hana því..

Ég flutti í fyrradag þegar gæsunin var.. og allt sem mér var lofað að yrði búið að gera í íbúðinni þegar ég kæmi var ekki búið að gera! Þannig að ég get ekki tekið úr kössum eða töskum, aðalega því hillu einingin sem ég átti að fá er ekki hér.. en þetta vonandi reddast á morgun. Justin var svo elskulegur að fara til Siem Reap til að fara til Laos til að fara til Japan daginn sem ég varð að flytja en skildi bílstjórann sinn eftir til að hjálpa mér. Sary hljóp upp og niður tröppur í gegnum þröngt húsasund í myrkrinu með kassana mína. Honum fannst þetta nú frekar mikil breyting hjá mér og flissaði alltaf smá þegar hann kom inn í nýju íbúðina. Ég gaf honum bjór og handklæði fyrir hjálpina.
Það var mjög skrítið að vera ein núna, því ég hef ekki verið fullkomlega ein síðan í október þegar mamma og Óli voru á Flórída. En ég lít á björtu hliðarnar, nú get ég borðað það sem mér sýnist og horft á stelpu myndir fram eftir öllu.

Það er alltaf nóg að gera hjá Smart-kids. Ég hef tekið Magnús sögukennara í FÁ á þetta og handskrifa öll verkefni. Krakkarnir eru alveg ágætir og farnir að treysta mér. Það eru engin tár lengur hjá Vorthanak, Dara Tepi er farin að tala, Rathanak segir mér ennþá fleiri sögur og Miriam er búin að vera fjarverandi í viku.. Tepi er ný stelpa eftir hádegi, mjög þögul en góð í að skrifa stafina. Mér finnst samt ferkar óþægilegt eitt, þau eru öll í sama bekk, en á sitthvoru efninu, þannig að það er erfitt að kenna tvennt í einu. 2 þeirra kunna að skrifa stafina upp til stórt J og lítið j en hin 2 bara stórt B og lítið b... en það þau eru öll eins með tölurnar, þekkja ekki muninn á 2 og 8. Miriam sem er ný orðin 4ra ára segir alltaf að allar tölur séu 4.
Það er líka nóg að gera hjá Giving Tree. Krakkarnir þar hafa tekið mér rosalega vel og elska sundtímana. Nokkur þeirra hafa meira að segja sagt mér að það sé uppáhalds tíminn þeirra. Það er alveg stórkostlegt að sjá hvað mörg þeirra hafa lært mikið. Þau alveg geisla þegar þeim tekst að gera eitthvað sjálf. Stefna Giving Tree er að kenna í gegnum leik, þannig að við gerum mikið "ring a ring a rosy a pocket full of posy, i teach you i teach you, we all blow BIG bubbles" og svo gerum við "burr" í vatnið. Svo var ég í Lucky Market um daginn þegar Leo litli kom hlaupandi til mín og bað mig um að synda. Svo verða alltaf risastór tár hjá krökkunum þegar þau geta ekki synt, vegna veikinda eða vegna þess að mamma/pabbi/barnfóstran þeirra gleymdu að pakka sundfötum.
Ég skammast mín fyrir hvað ég hef farið lítið á NACA upp á síðkastið, það er bara búið að vera svo mikið að gera eitthvað. En ég fékk alveg stórkostlega og yndislega símhringingu frá krökkunum um daginn úr símanum hennar Kim. Justin finnst alltaf svo sérstakt hvað krakkarnir klifra mikið á mér þegar ég kem þangað, þau svo sem klifra á öllum, en eru æstari í að klifra á mér í rólegheitunum á meðan við spjöllum og lesum ég er alltaf allavega með 6 krakka í fanginu, enginn hamagangur.

Eftir stórfelldar spekúleringar hef ég ákveðið að skella mér til Indónesíu með mánaðarlaunin mín og eyða þeim í átlettum og verslunarmiðstöðvum. Mig vantar gallabuxur. Og ný sundföt þar sem mér tókst að týna uppáhalds bikini buxunum mínum í fluttningunum. Ég fer á miðvikudaginn 8 apríl og verð yfir kambódíska nýja árið og kem heim á mánudags morgun 20. apríl. Ég hlakka svo til að fara til Indónesíu. Komin 2 ár síðan síðast. Fyrir utan að hitta fjölskyldu og vini hlakka ég mest til að fá Mie Baso og Satay Kambing Kecap.

Jæja ég er með eina úrvals lélega stelpumynd tilbúna, og ég ætla svo sannarlega að nýta tækifærið næstu 7 vikurnar!