Trygging, þarftu virkilega á henni að halda?

Nýtt nýtt! Eftir mig! :D

http://blog.dohop.com/index.php/2009/10/01/insurance-do-you-really-need-it/

það kaldhæðnislega er að ég var ekki með tryggingu í mánuð.. en þá passaði ég mig líka voða vel.

njótið.

Ódýrt fyrir þig, vinur minn.

Grein eftir mig, Kambódía í mjöööög grófum dráttum.. á eftir að setja inn greinar bara um PPhen, Siem Reap og fleiri vinsæla staði.

http://blog.dohop.com/index.php/2009/07/27/cheap-price-for-you-my-friend/

Njótið.

Að hjálpa án þess að valda skaða.

Jæja, þar kom loksins að því Dohop birti fyrsta bloggið eftir mig.

Hér er slóðin:
http://blog.dohop.com/index.php/2009/07/08/helping-without-harming/

Þá er bara að bíða eftir næstu greinum..

Man Day og fyrsta Gay Pride

Sæl nú,

Sigrún og Gústi hafa þá verið hér í viku. Við höfum gert alskonar. Farið á markaði, borðað mat, drukkið bjór, farið í strandarpartí á Lakeside inni á Moskito bar, Gústi hefur hrætt hórur vegna hæðar sinnar, og við héldum MANDAY hátíðlegann með öllu tilheyrandi. Ég vann Go-kartið, náið að lap-a Sigrúnu tvisvar sinnum, Gústa einu sinni og Kim næstum því þrisvar...ég þurfti að fara útaf brautinni því ég var búin að vinna. Svo skutu Sigrún og Gústi úr byssum, ég og Kim öskruðum bara. Fórum svo að ná í Jurriaan og skelltum okkur á box sem var allt í lagi. Happy hour var byrjaður þannig að um að gera að fá sér hressingu. Leigðum bát og sigldum í klukkutíma en urðum að sleppa Snowy's vegna þess að það ringdi og moldin er sleip og brekkan er brött sem þarf að klifra upp frá bátnum. Þá skildu leiðir okkar en bara í smá stund því við hittumst aftur og borðuðum skítugann indverja. Nokkrum drykkjum var slátrað áður en við héldum í mjög manly karíókí. Eftir að hafa sungið eins og stungnir grísir í klukkutíma leituðum við uppi bestu girlie barina. Knickers and Liquors var að loka þegar við komum þangað. En stelpurnar þekkja mig þannig að þær opnuðu bara aftur fyrir okkur og sýndu súludans og nudduðu okkur. ...Allt í allt mjög góður dagur og kvöld og nótt.
Ég og Sigrún áttum svo frekar stelpulegann dag í gær á meðan Gústi svaf. Við Sigrún vorum svo ferlega hressar þegar við vöknuðum, eftir að hafa sofnað aftur eftir að hafa verið vakin af helv... kallbjálfanum sem ég leigi hjá. Hvers konar brandari er það að byrja framkvæmdavinnu á íbúðinni sinni klukkan 7:30 á sunnudagsmorgni?!?! Ég fór fram á gang með hárið út í loftið og steitti hnefann og horfði illilega á grey þrælana sem urðu að vinna á svo syndsamlegum tíma. Fancy börger, boutiques og pedicure.

Núna þarf ég að klára að pakka öllu mínu, sem eru nú bara 5 kassar og ferðataska, og pakka bikini-inu í aðra tösku, fara á ströndina og flytja á laugardaginn.

Annars er það skemmtileg tilviljun að fyrsta Gay Pride í Kambódíu er akkúrat vikuna sem kóngurinn á afmæli. Það hafa lengi verið orðrómar um að kóngurinn sem samkynhneigður þannig að kannski kemur hann úr skápnum núna. Við reyndar missum af þessum herlegheitum því við förum á ströndina á miðvikudaginn eftir vinnu hjá mér, og Sigrún og Gústi þurfa að vakna eldsnemma á sunnudaginn til að fara til Íslands...kannski mér takist að plata þau í Gay Pride Partí á Pontoon. Alvöru bakpokaferðamenn fara hálf fullir og hálf þunnir í rútur og flug...þannig að afhverju ekki þau.

Oh við sjáum til.

Jæja,
ég ætla að klára að pakka íbúðinni minni.. hlakka svo til að flytja og fá Justin minn heim.

Síðustu vikur

Ætli það sé ekki kominn tími á að ég hugsi um það sem hefur drifið á daga mína..

Það er nú ekki mikið svo sem...

Það eru 3 mánuðir og 2 dagar síðan ég kom hingað aftur, mér finnst ég vera búin að vera hér í viku.

Helstu fréttirnar eru þær að Justin hefur ákveðið að vera áfram í Kambódíu með mér. Hann tók dúndur starfi hjá bankanum. Þannig að núna hefst íbúðarleitin aftur! Núna verður það aðeins auðveldara því Justin er tilbúin að eyða ágætri slummu í hýbíli. Fasteignamaðurinn minn segist vera með lítið franskt nýlendutíma hús með litlum garði á leigu. Ekki amalegt það. Mig hefur alltaf langað til að búa aftur í einbýlishúsi og ekki væri french colonial villa amaleg byrjun. Svo mikið er víst að ég hef ekki áhuga á að fara aftur í þjónustu íbúð fyrir útlendinga, miklu skemmtilegra að búa lókal.

Í gær fór ég í brúðkaup vinkvenna minna, Anandi og Michelle létu vaða og giftu sig á Mekong ánni í roki og rigningu. Þar kom fram að undirstaða lesbísks hjónabands væri "trust and union as this hand fisting shows" eins og Charlie mismælti sig kostulega! Það var gleði og ást og hamingja í loftinu. Og þær brúðir yfir sig ástfangnar.
Gæsunin var víst rosaleg, en ég komst ekki í hana því..

Ég flutti í fyrradag þegar gæsunin var.. og allt sem mér var lofað að yrði búið að gera í íbúðinni þegar ég kæmi var ekki búið að gera! Þannig að ég get ekki tekið úr kössum eða töskum, aðalega því hillu einingin sem ég átti að fá er ekki hér.. en þetta vonandi reddast á morgun. Justin var svo elskulegur að fara til Siem Reap til að fara til Laos til að fara til Japan daginn sem ég varð að flytja en skildi bílstjórann sinn eftir til að hjálpa mér. Sary hljóp upp og niður tröppur í gegnum þröngt húsasund í myrkrinu með kassana mína. Honum fannst þetta nú frekar mikil breyting hjá mér og flissaði alltaf smá þegar hann kom inn í nýju íbúðina. Ég gaf honum bjór og handklæði fyrir hjálpina.
Það var mjög skrítið að vera ein núna, því ég hef ekki verið fullkomlega ein síðan í október þegar mamma og Óli voru á Flórída. En ég lít á björtu hliðarnar, nú get ég borðað það sem mér sýnist og horft á stelpu myndir fram eftir öllu.

Það er alltaf nóg að gera hjá Smart-kids. Ég hef tekið Magnús sögukennara í FÁ á þetta og handskrifa öll verkefni. Krakkarnir eru alveg ágætir og farnir að treysta mér. Það eru engin tár lengur hjá Vorthanak, Dara Tepi er farin að tala, Rathanak segir mér ennþá fleiri sögur og Miriam er búin að vera fjarverandi í viku.. Tepi er ný stelpa eftir hádegi, mjög þögul en góð í að skrifa stafina. Mér finnst samt ferkar óþægilegt eitt, þau eru öll í sama bekk, en á sitthvoru efninu, þannig að það er erfitt að kenna tvennt í einu. 2 þeirra kunna að skrifa stafina upp til stórt J og lítið j en hin 2 bara stórt B og lítið b... en það þau eru öll eins með tölurnar, þekkja ekki muninn á 2 og 8. Miriam sem er ný orðin 4ra ára segir alltaf að allar tölur séu 4.
Það er líka nóg að gera hjá Giving Tree. Krakkarnir þar hafa tekið mér rosalega vel og elska sundtímana. Nokkur þeirra hafa meira að segja sagt mér að það sé uppáhalds tíminn þeirra. Það er alveg stórkostlegt að sjá hvað mörg þeirra hafa lært mikið. Þau alveg geisla þegar þeim tekst að gera eitthvað sjálf. Stefna Giving Tree er að kenna í gegnum leik, þannig að við gerum mikið "ring a ring a rosy a pocket full of posy, i teach you i teach you, we all blow BIG bubbles" og svo gerum við "burr" í vatnið. Svo var ég í Lucky Market um daginn þegar Leo litli kom hlaupandi til mín og bað mig um að synda. Svo verða alltaf risastór tár hjá krökkunum þegar þau geta ekki synt, vegna veikinda eða vegna þess að mamma/pabbi/barnfóstran þeirra gleymdu að pakka sundfötum.
Ég skammast mín fyrir hvað ég hef farið lítið á NACA upp á síðkastið, það er bara búið að vera svo mikið að gera eitthvað. En ég fékk alveg stórkostlega og yndislega símhringingu frá krökkunum um daginn úr símanum hennar Kim. Justin finnst alltaf svo sérstakt hvað krakkarnir klifra mikið á mér þegar ég kem þangað, þau svo sem klifra á öllum, en eru æstari í að klifra á mér í rólegheitunum á meðan við spjöllum og lesum ég er alltaf allavega með 6 krakka í fanginu, enginn hamagangur.

Eftir stórfelldar spekúleringar hef ég ákveðið að skella mér til Indónesíu með mánaðarlaunin mín og eyða þeim í átlettum og verslunarmiðstöðvum. Mig vantar gallabuxur. Og ný sundföt þar sem mér tókst að týna uppáhalds bikini buxunum mínum í fluttningunum. Ég fer á miðvikudaginn 8 apríl og verð yfir kambódíska nýja árið og kem heim á mánudags morgun 20. apríl. Ég hlakka svo til að fara til Indónesíu. Komin 2 ár síðan síðast. Fyrir utan að hitta fjölskyldu og vini hlakka ég mest til að fá Mie Baso og Satay Kambing Kecap.

Jæja ég er með eina úrvals lélega stelpumynd tilbúna, og ég ætla svo sannarlega að nýta tækifærið næstu 7 vikurnar!

Ísland..

bezt í heimi? æji ég veit það ekki. Þetta er nú alveg búið að vera ágætt. Teiti hart, skóli, strætó og vinna. Ég veit samt um fullt af skemmtilegri stöðum til að búa á heldur en þetta kalda land.

Námið virkar mjög áhugavert, og kennararnir mínir fínir.
Vinnan er sú sama. Ekkert frá sögu færandi úr bóksölu bransanum. Nema það að ég hef verið við vinnu on and off í bókabúðum í 7 ár! Jú eitt alveg stórkostlega fyndið gerðist.
Ég var að afgreiða Ástrala sem spurði mig hvaðan í Melbourne ég kæmi og hvað ég væri að gera á Íslandi. Ég væri ekki eins sátt hefði hann spurt hvaðan í Northern Territory ég væri frá, því ég er ekki a bit larry eða bogan.

Mér finnst allir í kringum mig tala um hvað tíminn líður hratt hérna, mér finnst vera liðinn meira en mánuður síðan ég kom aftur, en það eru bara komnir 10 dagar. Tíminn í Phnom Penh leið óþarflega hratt, ég vaknaði á mánudegi og það var föstudagur. Ohhh Phnom Penh. Mér er sagt að Elsewhere hafi verið ömurlegt síðasta föstudag. Justin gerði meira að segja drekkanlega drykki.

Jæja, þýðir ekki að velta sér upp úr þessu, ég verð að make the best out of my situation.

Best að gera heimavinnuna mína.

Hvernig veistu að...

þú býrð í þróunnarríki?

Meðleigjandinn segir að þegar það er ekki hægt að fá tandoori kjúkkling og grænmeti og masala í morgunmat klukkan 10 mætti halda að við byggjum í þróunnarlandi.

Hvernig veistu að þú býrð í þróunnarlandi í Suðaustur Asíu:
Það eru um það bil 30 leigubílar í höfuðborginni, í landi þar sem búa c.a. 14 milljónir.
Allir fara leiðar sinnar á mótorhjóli, hvort sem það sé eigið hjól eða motodop, eða með cyclo eða tuktuk.
Að vera feitur er frábært.
Að vera hvítur er toppurinn á tilverunni.
Að borga meira en 5 dollara í hádegismat er fáranlegt.
Þegar það er farið í Go-kart spyr eigandinn hvort þú hafir keyrt áður, alveg sama hvort það sé bíll eða hjólbörur, og hvort þú viljir hafa hjálm.
Bensín er selt í stórum kók glerflöskum, á sama götuhorni er hægt að fá grillaðann kjúkkling og nýja sandala.
Það eru berrössuð börn útúm allt.
Fólk pissar þar sem það stendur, í Kambódíu er Public Display of Personal Hygiene (PDPH) í hávegum haft. Flott að hafa langar neglur til að bora í nefið með eða klóra á skyggðum svæðum líkamans.
Að sjá bara tvær manneskjur á mótorhjóli er óvenjulegt. Venjulega eru það 3-7 á einu hjóli.
Það lyktar allt eins og rusl, chili, hrísgrjón, te og jasmín.
Hvítunnarkermsprufur í súpermarkaðnum, ég fæ oft prufur gefins, mér finnst það mjög fyndið.
það er ekki hægt að kaupa sápu eða krem eða svitalyktareyði nema með hvítunnarmátti.
Annað hvort er mjög heitt, eða RISA rigning.
Maturinn er svo ferskur að kjúkklingnum er slátrað fyrir framan þig, fiskurinn hoppar og skoppar útum allt þar til hann rotast og krabbinn klípur þig í nefið.
Bjór er seldur á herstöðinni þar sem hægt er að fá að skjóta úr byssum, þar eru hermennirnir sofandi við hliðið, strákar hoppa yfir vegginn og flestir eru bara blindfullir eða eld gamlir. Á herstöðinni færðu menu fyrir byssur og skotmörk (kjúkkling, gæs, kallkún, belju, spítu)
Þú situr inni á tiltölulega fínu kaffihúsi að skrifa á tölvuna þína, það er rigning og grátt úti. Þú gætir verið hvar sem er í heiminum..allt í einu labbar fíll framhjá.

þú sért strákur:
go-kart og að skjóta úr AK47 og bjór er fullkominn laugardagur.
Það er frábært að fá drullupoll í andlitið þegar go-kart brautin er rennanblaut í grenjandi rigningu.
Það er ömurlegt að tapa fyrir 22ja ára stelpu í go-karti. (já ég vann!!)
Fullkominn sunnudagur er: djúpsteiktur kjúkklingur, Die Hard og Top Gun á nærbuxunum.
Það besta við stelpur: þegar þær geta ekki klárað matinn sinn.

Þú ert ég:
þú býrð í Kambódíu.
Af einhverri dularfulli ástæðu áttu eiginlega bara strákavini, þar sem það eru víst 5 stelpur á hvern einn karlmann í borginn. Ég hef hinsvegar 10 karlmenn í kringum mig...mjög áhugavert.
Það er asnalegt að borga meira en 4 dollara í hádegismat.
Þú átt 26 gullfalleg börn.

Allavega..
Allt gott að frétta, átti góða helgi þrátt fyrir að fara ekki á ströndina, héldum aftur upp á Man-Day, Go-kart, byssur, bjór, þrjú kveðjupartí, það eru eiginlega bara allir að fara. Aumingja meðleigjandinn, hann verður bara aleinn eftir nokkrar vikur.
Ég ætlaði að hitta Charlie í einn drykk á laugardagskvöldinu og fara snemma að sofa, allt í einu var klukkan orðin 4, síðasti emotions leikurinn spilaður, það er svo gaman að leika emotions, drukkum The Erna, Justin bjó til verstu drykki í heimi, engin ROSApulsa til í pulsuvagninum, urðum að búa til dumplinga í staðinn.

Ætti ég að týna vegabréfinu mínu og bakpokanum mínum og flugmiðunum mínum vera hérna áfram? Eða horfast í augu við þetta og byrja að pakka?

Hvíldarstundin er búin...krakkarnir bíða óþreyjufullir eftir næstu Disney mynd... spurning hvað það ætti að vera.