Árás í litlum heimi

Sem dæmi um það hve heimurinn okkar er lítill kemur hér smá saga:

Bresk vinkona mín á bróður sem heitir James. Hann ætlaði að hafa emailið sitt [e-mail], en þá var einhver alnafni hans í Ameríku búinn að taka það. Jæja. Mamma þeirra systkina sendir viðstöðulaust tölvupóst á grey kanann. Alskonar lýsingar af ættingja boðum og myndir af nýjasta fjölskyldumeðlimnum og þess hátttar. Kana James sendi mörg mjög reið email til þeirra og segir þeim að hundskast til að hætta að senda sér email. Honum er alveg sama hvað einhverjir breta lúðar eru að gera og honum finnist litla frænka bara forljót!
Mamman sendir USA James email í síðustu viku til að biðjast afsökunnar eftir að hafa gert þetta enn eina ferðina, segist vera í Kambódíu í heimsókn hjá dóttur sinni og hafi týnt heimilisfangabókinni sinni og fundist email sonar síns vera þetta. Kaninn breytir þá algjörlega um tón. Allt í einu eru þau bara best buddies og allar græjur... Hann er nefninlega að leyta að munaðarleysingjaheimili í Kambódíu til að styrkja.
Að sjálfsöðu er ég 'á því eins og feitur krakki á bollaköku' (þetta þýðist ekki mjög vel) og er búin að heimta peningana hans á fallegsta veg sem hægt er.

Þegar það var ráðist á mig í gær varð mér ljóst að furðulegustu hlutir ráðast á mig.
Eiginlega í hverri ferð sem ég fer í er allavega eitt klósett sem ræðst á mig. Núna síðast var það í Thailandi, ekki skemmtilegt.
Ferjuklósett réðst líka einu sinni á mig.
Um daginn var það leðurblaka, og þar áður tarantúlla.
Í fyrri nótt vaknaði ég með risa kakkalakka á hendinni. Hann var alveg 8cm að lengd.
Bæði karlmenn og kvennmenn hafa ráðist á mig í margvíslegum tilgangi, hér á landi og annarstaðar. Ég er með nokkur ör eftir slíkar árásir. Mis góðar minningar að sjálfsögðu.
Einu sinni réðst á mig stigi, eða sko hann fellti mig og ég datt upp tröppurnar.

Í gær réðust á mig steikt hrísgrjón.